Auteur: Carlijn

Verveling

“Ik verveel me.” Hij hangt op de bank. Stopt een tomaatje in zijn mond.   “Carlijnnnn? Ik verveel me.”  “Ja schat, ik hoor je. Ik ben de keuken aan het schoonmaken. Ga ook even iets voor jezelf doen.”  “Ik weet niet wat.” Hij kauwt op zijn tomaat.   “Haal boven je Kapla? Of je Lego?” …

Ander baasje…

Ik doe je tuigje om. Voor de laatste keer. Geef je een snoepje omdat je zo keurig gaat zitten. In de afgelopen weken heb ik…

Hoe dan?

Met je kleine blauwe oogjes kijk je mij aan. Alsof je zegt: “En nu? Wat gaan we nu doen?” Na je eerste week volop knuffelen…

Eigen regie

“Ik verkies de dood boven het leven.” Ik val stil. Weet niet hoe te reageren. “En dat wordt mij niet in dank afgenomen door mijn…

Schone voetjes

“Trek je sokken maar uit Frank.”  Hij gaat zitten. Kijkt gespannen naar de pedicure die al haar spulletjes klaarlegt.   “Doet niet zeer toch?”  “Nee dat weet je toch. We gaan hetzelfde doen als vorige maand. Je nagels knippen en je eelt verwijderen”  Hij kijkt sceptisch rond. Dan gaan zijn sokken uit. Een penetrante geur verspreidt zich door de ruimte.   “Frank?” Zegt Mirjam de begeleidster. “Wanneer heb jij voor het laatst je voeten gewassen?”  Hij begint luid te lachen.   “Nee serieus Frank. Wanneer?”  “Nou. Ik denk…

Welkom

“Binnen jij.”  Ik hoor het heel zachtjes.   “Binnen kom maar jij. Jaja.”  Nog een keer.   Ik zet mijn fiets op slot en draai mij om. Daar staat ze. Eef. In de deuropening. Klopt het wat ik zie? Houdt ze de deur voor mij open? Dat heeft ze nog nooit gedaan.   Eef is eind veertig, heet voluit Evelien en woont bij mijn cliënte op de groep. Zit altijd in een hoekje van de kamer in haar stoel. Kletst onverstaanbaar tegen zichzelf. Gaat op in haar eigen wereld. Haalt dagelijks tientallen bolletjes wol uit elkaar. Om ze vervolgens weer op te rollen en van voren af aan te beginnen.   “Goedemorgen Eef.…

Mijn stapeltje hout

Het stapeltje nat, beschimmeld hout ruikt rot. Daarnaast de intactere houten tafel. Net zo oud. Net zoveel meegemaakt. Maar steviger op haar poten. Lieve Maaike,…

De dood

“Er is iets ergs gebeurd. Suus zou het fijn vinden als je nu langs komt.” De begeleidster van mijn cliënte Suus vertelt mij telefonisch dat…

De bril

“Mijn mama is dood!” Ze roept het van tien meter afstand. “Hé Carlijn. Hoor je mij?” Ze komt met kleine pasjes naar mij toegerend. Lijkt…