Archief

Bijna elf uur. Ik houd de klok nauwlettend in de gaten. Zie voor mij hoe broeders je naar de operatiekamer rollen. Jij met hoge hartslag

‘Dag Carlijn. Ik ben zo brutaal om je te mailen. Vorig jaar stond jij in de krant. Je vertelde over het tekort aan toiletten en

Aan de arm van haar dochter komt ze het restaurant in geschuifeld. Staat even stil. Kijkt om zich heen en wijst naar het tafeltje naast

Plotseling sta ik oog in oog met hem. Ik schrik. Doe een stap achteruit de bosjes in. Dan begint zijn staart te kwispelen. Hij houdt

“Tja. Het komt er dus eigenlijk op neer…” Hij pauzeert. Ik kijk mijn arts vol afwachting aan. Ik ben gekomen wegens toenemende vage pijnklachten en

“Nee, ze krijgt geen thuiszorg. Ik ben mantelzorger.” “Je kunt dat toch niet allemaal alleen doen?” Vraag ik mijn vriendin Inge bezorgd. “Ach, zoals je