Het Grote Geheim

“Hoe lang is hij dan echt op zee?” Zijn blauwe ogen kijken mij verwachtingsvol aan.

“Wat denk je er zelf van?” Vraag ik liefdevol en geduldig. Voor dit gesprek nemen we alle tijd. Hij is bijna acht en heeft ontdekt dat Sinterklaas niet bestaat. Althans, hij weet het maar het valt nog niet te rijmen in zijn hoofd.

“Misschien een week ofzo en niet al die maanden?”

Daar gaat zijn droom.

“Ik denk dat hij alleen op zee is voor de opname van het Sinterklaasjournaal en op de dag van zijn aankomst.” Ik zeg het bijna beteuterd.

“Ooohhh.” Hij kijkt net zo sip als ik. “Oja. Dat is natuurlijk ook niet echt.”

Er valt een stilte. Zijn brein werkt overuren. Alles moet nog een plekje krijgen.

“Maar waarom zitten jij en je zussen dan altijd bij Sinterklaas op schoot?”

Ik glimlach.

“Omdat we in mijn familie dol zijn op het Sinterklaasfeest. Zodra de eerste gluurpieten in het land zijn, die dus niet echt zijn en niet bestaan en er helemaal niet zijn, willen wij er zo graag weer in geloven! Dan worden wij een beetje zenuwachtig en onrustig. We kijken het Sinterklaasjournaal en gaan naar iedere intocht. Zetten nog steeds zingend onze schoentjes en op pakjesavond, als ‘onze vaste Sint’ komt, zitten wij dolgraag bij hem op schoot. We weten dat het niet echt is, een soort sprookje, maar we houden zoveel van dat mooie sprookje dat we doen alsof het nog wel echt is. Dat maakt ons blij en weer even kind.”

Hij kijkt mij stoïcijns aan. Bijna vol ongeloof. En daarna verschijnt zijn pruillip.

“Eerst was ik blij dat ik het grote geheim wist maar nu niet meer. Ik wil het eigenlijk helemaal niet weten. Ik wil komend jaar net als jij en je zussen ook mijn schoen nog zetten, kadootjes krijgen en zenuwachtig naar de intocht.”

“Maar dat kan toch ook? Dan doen we gewoon alsof en geven we elkaar een dikke knipoog. Dan kan jij je schoentje blijven zetten maar……alleen als je wél wat liedjes zingt.”

Hij zucht en vervolgens begint hij te lachen.

“Ja dággggg! Dan moet ik zeker net als jij bij die vreemde oude verklede man op schoot gaan zitten!”

Mijn mond valt open van verbazing. Kleine jongetjes worden groot maar wat is dát ook heerlijk!

X Carlijn