Archief

Lieve schoonvader. Ze moesten eens weten. Dat die man die daar door het dorp loopt niet meer de man is die hij was. Aan de

Hij gaat staan. Wiegt met zijn heupen van links naar rechts. Stiekem kijk ik opzij. Naar hem. Een glimlach van oor tot oor. De zangeressen

‘Ooh God. Dit kan niet juist zijn,’ schiet er door mij heen. Ik sta stokstijf stil. Houd mijn adem in. Wil eigenlijk weg lopen. Dit moet

Nog net op tijd steek ik mijn voet tussen de deur van de lift. De twee laatste verhuisdozen opgestapeld in mijn armen belemmeren mijn zicht. “Ooh

“Als je iets verliest komt er altijd weer iets moois voor terug, zei mijn opa altijd.” Hij rolt naar de andere kant van het podium.

Ik bijt op mijn lip. Kijk om mij heen. Mijn blik glijdt langs de eettafel, het aanrecht, mijn met zorg uitgekozen meubeltjes. Alles blijft achter.