Met ingehouden adem
De bel galmt in de hal. Geen beweging. Ik bel nogmaals. Doe een stap achteruit. De voortuin in. De gesloten luxaflex in de woonkamer beweegt.
Nog één keer
“Oma?” Ik durfde niet. Liet een stilte vallen. Zat naast haar in de kapsalon van het verzorgingshuis. Permanentje in haar haren. Haar hoofd onder de
Ochtend ritueel
“Pak mij dan! Carlijn!” Ze rent voor mij uit door de duinen. Draait zich lachend om. Haar blonde haren en witte zomerjurkje wapperen door de
Douane stress
“Nou lieverd. Daar gaan we!” Mijn moeder slaat een arm om mij heen. We slepen de zware koffers achter ons aan. Het is druk op
Fonkeling
Mijn blik gaat opzij. Ik glimlach. Je knipoogt terug. Liefdevol. Neemt de pen aan en zet je handtekening. Daarna volg ik. Ik bibber niet. Vaste
Wolkentaartje
“Ik weet het ook niet.” “Maar zou je het willen weten?” Mijn vriendin draait zich op haar zij naar mij toe. We liggen op het