Jonge Drummer.

“Voor mij?”

“Ja ik kom voor U. Ik heb gehoord dat U wel een bezoekje kan gebruiken.”

Zijn met glaucoom doordrongen ogen kijken mij verrast aan. “Ja meisje. Dat is wel fijn meisje.” Zijn hoofd zakt voorover. Kin op de borst. Hij slaapt. Een minuut later schrikt hij wakker.

“Dag meisje. Wie ben jij?” Stelt hij dezelfde vraag als drie minuten geleden.

“Ik ben Carlijn en ik kom speciaal voor U. Vanaf nu kom ik iedere week bij U op bezoek als U dat leuk vindt.”

“Voor mij?” Vraagt hij weer. Hij lijkt zich niet te herinneren dat hij mij zojuist ook heeft gezien.

Hoe dood ik de tijd van dit bezoek waar de tijd stil lijkt te staan? Hoe leer ik Piet kennen als hij zichzelf al bijna niet meer kent? Hoe bouwen we iets op als alles om hem heen alleen maar afbrokkelt?

In een poging de tijd door te komen pak ik mijn telefoon. Open You Tube en zoek muziek uit de jaren zestig. Piet was toen een jaar of veertig dus misschien herkent hij dit. In zijn jonge jaren was hij drummer van een bekende band vertelde de verpleegster mij. De klanken van The Bee Gees vullen de kamer. Zijn ogen gaan open. Hij tuurt naar het kleine schermpje van mijn telefoon en zegt alert en opgewekt:

“Verrek. The Bee Gees!”

Zijn tot klompjes gebalde vuisten die al die tijd in zijn schoot lagen vouwen zich traag open. Vingers krom van de artrose. Ouderdomsvlekken op zijn rimpelige handen. Zijn armen gaan omhoog. Hij legt zijn handen op tafel. Geconcentreerd steekt hij zijn wijsvingers uit en begint heel zachtjes op tafel mee te trommelen. Het zachte geroffel wordt iedere minuut sterker en enkele minuten later lijkt Piet veranderd van gedaante. Naast mij zit geen tweeënnegentig jarige maar een jonge veertiger. Zijn voeten tikken ritmisch mee op de juiste maat. Zijn vingers zijn drumstokken geworden waarmee hij niet alleen de beat maar ook het refrein mee drumt. Een grijns op zijn tandeloze gezicht.

Voor even is hij weer een jonge drummer.

De tijd die stil leek te staan raast voorbij. Hij drummend en ik zingend. Zo zitten we daar. Zij aan zij. Na een uur verslapt zijn energie en zakken zijn oogleden weer omlaag. Uitgeput maar met een glimlach op zijn gezicht valt hij in slaap.

Het is genoeg geweest voor vandaag maar onze gezamenlijke interesse is gevonden.

Tot volgende week Piet, dan stel ik mij weer opnieuw aan U voor en dan gaan we weer lekker samen drummen.

x Carlijn

Mentor van Suus, Koen, Mia en Piet voor Mentorschap Haag en Rijn.