Meneer Post

“Dag. Ik heb een pakketje voor de buren. Mag ik het hier afgeven?”

“Ja hoor, uiteraard.” Ik neem de doos aan en wil al gedag zeggen als hij snel zegt:

“Eehhm. Ik heb nog een vraag.”

Hij treuzelt. Wiebelt op zijn benen en wijst wat onzeker naar de ‘Hier kun je naar de wc’ sticker op mijn deur.

“Ik zie dat ik hier gebruik mag maken van het toilet. Ik moet zo nodig. Mag ik even?”

“Aaaah natuurlijk. Kom binnen. Ik heb hem net schoongemaakt.”

Ik laat de deur open tussen de gang en de woonkamer. Alle sleutels, jassen en tassen hangen in de gang en zo heb ik er een beetje zicht op.

Ik neem plaats aan tafel. Neem net een slok van mijn thee als ik een hoop ontsnapte lucht, gespetter en gootsteen geluiden uit het toilet hoor komen. Zijn darmen worden luidruchtig geleegd. De wc rol maakt overuren en daarna volgt nog een hoop gepruttel en geplons in het toilet. Met ingehouden adem en grote ogen kijk ik richting de gang.

‘Wat gebeurt daar allemaal? Is hij ziek? Zitten de muren nu van top tot teen onder? Leeft hij nog wel?’

Het blijft stil. Bijna wil ik zachtjes en vriendelijk roepen: “Meneer Post, gaat het met u?” Maar bij nader inzien lijkt mij dat iets teveel op de Flodder scene:” Buurman, wat doet u nu?”

Het toilet wordt doorgetrokken. Handen worden gewassen. Het toilet wordt nogmaals doorgetrokken. Tja, daar kan ik mij iets bij voorstellen na wat ik heb gehoord.

Plotseling gaat de toiletdeur open.

Quasi onschuldig kijk ik naar de gang maar Meneer Post maakt geen oogcontact. Loopt vliegensvlug richting de voordeur en maakt een achterwaartse zwaaibeweging in mijn richting.

“Dankuwel. Fijne dag.” Roept hij hard en slaat de deur met een klap dicht.

Dan is het stil.

Ik zit nog steeds met grote ogen en mijn mond in de letter ‘O’ gevormd naar de gang te staren. Langzaam sta ik op en loop naar de gang. Bij iedere stap die ik zet komt de penetrante, zure, verrotte lucht vanuit het toilet meer mijn neus in. Ik ruik het. ik proef het bijna en een lichte kokhals neiging komt op.

Dan verman ik mij want wat kan ik mij goed voorstellen hoe Meneer Post zich moet hebben gevoeld! Jaren geleden werd ik regelmatig geweigerd wanneer ik met hoge nood en een volle stomazak vroeg of ik gebruik mocht maken van het toilet. Dankzij vele acties en campagnes omtrent meer openbare toiletten stellen gelukkig steeds meer mensen hun toilet beschikbaar. Wat fijn voor Meneer Post dat hij hier even kon poepen want wat een buikpijn zal hij hebben gehad! .

Wat ben ik blij met mijn sticker op de deur en mijn aanmelding in de Hoge Nood App. Mijn toilet is te vinden! Want niet alleen Meneer Post werd bevrijd van zijn hoge nood maar vele pakketbezorgers, collectanten en passanten gingen hem al voor.

En de schade? Ach…even de deuren tegen elkaar open, een pufje parfum, een reinigingsdoekje over de bril en chloor door de pot en het is weer fris en fruitig voor de volgende!

X Carlijn

Wil jij je toilet ook aanmelden in de Hoge Nood app? Kijk voor meer informatie op www.hogenood.nl of download de app.