Dinsdagmiddag. De schooldeuren gaan open. Ze rennen mij tegemoet.
“Zullen we naar de speeltuin in het bos gaan? Toevallig vond ik er een oud filmpje van in mijn telefoon.” Begroet ik ze enthousiast.
“Welke speeltuin is dat ook alweer?” Vraagt de jongste.
Ik laat het filmpje zien.
“Oja. Die! Jeetje, ik was toen echt schattig!” Samen buigen ze over mijn telefoon.
“Heb je nog zo’n oud filmpje?” Vraagt Thirza. Ik zoek verder terug in mijn telefoon. Beland bij een filmpje van zes jaar geleden. Mijn jongste nichtje in bad. Een jaar of twee. Met de douchekop als telefoon aan haar oor.
“Ja hallo. Ikke ook goed. Jij mij ook. Ikke bel morgen ook…morgen ook weer.”
Ze lijkt ‘naar antwoord te luisteren’ voordat ze haar telefoongesprek vervolgt. Haar fantasie draait overuren.
“Oke. Morgu dan weer. Slapie nu. Doei.”
Ze hangt op. Oftewel; de douchekop met slang gaat weer terug aan de muur.
“Wie belde je Thirza?” Hoor ik mijn zus in het filmpje vragen.
“Ikke bellen met Caaalijn.”
“Oooh en ging het goed met Carlijn?”
“Ja. Goed met Caaalijn. Ikke morgu weer belle Caaalijn.”
Het filmpje stopt. Ik kijk Thirza vertederd aan. We zijn zes jaar verder maar ze heeft nog steeds dezelfde ontwapende oogopslag.
“Vond je mij vroeger liever of nu?” Vraagt ze opeens.
“Ach lieverd, daar heb ik natuurlijk geen antwoord op. Ik ben nog steeds stapeldol op jou en je zus.”
Ik sla mijn armen om hun schouders. Zo lopen we het schoolplein af. Op weg naar de speeltuin in het bos, met een hoofd vol mooie herinneringen. Want of ze nu twee, acht of elf zijn, er gaat niets boven Tante-dag!
X Carlijn
Recente reacties