Samenwerken

“Als ik hier nog twee dagen langer moet werken dan. Dan.. Dan….” Hij hakkelt. Maakt zijn zin niet af. Zoekt naar woorden.

“Wat dan Koen?”

“Nou, dan… Dan. Dan heeft iedereen een groot probleem. Jij ook!”

“Dit is een bedreiging Koen. Dat is niet oké. Ik weet dat je het hier niet meer naar je zin hebt. Dat heb je vorige maand al duidelijk gemaakt. En je weet dat je begeleider en ik als jouw mentor hard op zoek zijn naar een nieuwe dagbesteding voor jou. Dat kan even duren.”

“Even duren? Weet je hoe lang ik al wacht? Ik zit hier tussen allemaal autisten en mongolen. Ik hoor hier helemaal niet!”

Koen heeft al langer de wens om niet meer bij een dagbesteding te werken waar mensen met een beperking werken. Ook al heeft hij zelf een fikse verstandelijke beperking, autisme en ADHD, hij acht zichzelf ‘van hoger niveau’. Hij wilt tussen ‘de normale mensen’ werken. Naast het feit dat het niet oké is dat hij dit op deze manier uit, vind ik het ook sneu. Hij wilt zo graag ‘normaal’ zijn. Zoals jij en ik. Zoals zijn begeleiders, dokters en familie. De strubbelingen die hij daardoor dagelijks heeft zijn verdrietig om te zien.

“Koen, ik hoor wat je zegt en ik begrijp het ook. Maar door zulk soort dingen te zeggen laat je juist niet zien dat je een reguliere werkplek aan kan. Ik doe mijn best voor ander werk, dan moet jij nog even je best doen in het geduldig zijn, oké?” Hij belooft het.

Drie dagen later word ik gebeld.

“Stop maar met zoeken! Ik heb zelf al wat gevonden. Ik ben er ook al geweest. Ze willen mij. Volgende week moet je mee kennis maken en met papieren enzo.”

Ik grinnik en vind het tegelijk aandoenlijk. Hij overschat zichzelf vaak, verdraait de waarheid en denkt van alles te hebben geregeld terwijl dat niet het geval is. Vaak volgt er dan een grote teleurstelling. Ik besluit hem een kans te geven. En gelukkig heb ik dat gedaan want deze keer zat ik er als mentor volledig naast.

Ondanks het lage IQ van Koen en zijn sociale en emotionele beperking heeft hij zelf een nieuwe baan geregeld. Vorige week is hij aan de slag gegaan. Geen standaard dagbesteding. Geen opgeleide begeleider. Maar een lieve, rustige, geduldige man met een flinke groentetuin waar Koen dagelijks de handen uit de mouwen kan steken.

Ik zat er naast!

Hij heeft zichzelf overtroffen en hij heeft laten zien dat we wel degelijk kunnen sparren en samenwerken. Ik heb geleerd dat ik op hem kan vertrouwen en hem de ruimte moet geven. IQ of EQ heeft soms niets te maken met kansen en mogelijkheden. Zijn intrinsieke motivatie en doorzettingsvermogen des te meer. Hij komt er wel!

X Carlijn

Mentor van Suus, Koen en Eliza bij #MentorschapHaagenRijn