Irikea

Onder de enige boom op het schoolplein zoek ik wat schaduw. Zelfs de slippers die ik draag geven teveel warmte af. Ik blaas mijn plakkerige haren uit mijn gezicht en kijk op mijn horloge. Nog drie minuten in de zinderende hitte en dan is de school uit.

Ik sta bij het schoolhek van mijn nichtjes. De eerste dag na de zomervakantie maar de zomer is nog niet voorbij. Het is warm. Heet. Te heet voor mij. Sinds mijn dikke darm is verwijderd en ik leef met een stoma kan ik niet meer goed tegen de hitte. Ik droog eerder uit, krijg een zouttekort en voel mij belabberd. Zo ook vandaag. Maar mijn vaste oppasmiddag op mijn nichtjes zal vast voor wat afleiding zorgen.

Thirza komt aangehuppeld. Rode wangen van de hitte en verfspatten op haar jurkje van de crea les. Even later komt ook mijn andere nicht uit school gesjokt. We lopen naar de auto. Zuchten theatraal als we instappen omdat mijn kleine oude autootje niet snel koel te krijgen is.

“Kijk!” Roept Thirza plots. “Dat is het nieuwe jongetje in mijn klas.”

” Oh wat leuk! Kan hij een beetje wennen?”

“Nee niet echt want hij komt uit Irikea.” Zegt ze bloedserieus.

“Irikea?” Zeg ik verwonderd.

” Ja en hij heeft het altijd koud.”

Terwijl het water over mijn rug naar beneden loopt kijk ik naar het mooie donkere jongetje en zijn moeder. Hij draagt een dikke trui met zijn jas er overheen. Een spijkerbroek, sokken en dichte schoenen. Ook zijn moeder en zusje dragen lange mouwen en een dikke rok.

Het zweet parelt op mijn bovenlip en mijn oudste nichtje blijft zuchten van de hitte maar ik kijk vertederd naar dit gezin uit Eritrea. Vraag mij af wat zij hebben moeten doorstaan om hier te eindigen. Bedenk mij hoe zij zich zullen verwonderen over onze gewoontes en kleding. Bijna blote kinderen en ouders op het schoolplein terwijl het, in hun ogen, ‘slechts’ dertig graden is.

“In Irikea was het nog warmer dus zij vinden het hier niet warm.” Maakt mijn nichtje mijn gedachten af. Ik grinnik om haar Ir-Ikea.

Ik zie voor mij hoe dit gezin in Ikea woonde. s’Avonds, als het winkelend publiek naar huis ging, woonden zij in de ingerichte huisjes in Ikea. Mini-keuken, mini-badkamer, slimme hoogslapers en op het menu de Zweedse Balletjes, oppeuzelend voor de plastic nep-tv.

Ik grinnik. Besluit het toch maar te zeggen.

“Lieverd, Het land waar zij vandaan komen heet Eritrea. Niet Irikea want dat jongetje is vast niet in Ikea geboren.”

Schaterlachend op de achterbank. En ik lach mee. Het is weer een ouderwetse dinsdagmiddag met deze twee giechels. Het nieuwe schooljaar is begonnen.

X Carlijn