Trots

‘Je hebt mij verdomme bang gemaakt ja!?’

Ik lees zijn Whats app berichtje nogmaals in mijn scherm. Adem even rustig in en uit.

‘Goedemorgen Koen. Ik begrijp dat je je een beetje angstig voelt. Zolang je geen klachten hebt is dat niet nodig. Morgen moet je alleen even een zelftest doen.’

Mijn client Koen wil verhuizen. Gister hadden we een intake gesprek voor een nieuwe woning in Den Haag. We kregen een rondleiding, een kennismakingsgesprek en uitleg over het ambulant wonen. Een spannende dag. Voor Koen maar ook voor mij. Want deze verhuizing betekent meer vrijheid voor Koen, minder toezicht van begeleiding maar daardoor mogelijk ook een grotere belasting voor mij als mentor. Dat moeten we goed in kaart gaan brengen voordat het zover is.

Vanmorgen belde de dame die ons de rondleiding had gegeven. Helaas. Ze bleek een positieve corona test te hebben en aangezien Koen en ik niet voortdurend voldoende afstand hebben gehouden adviseerde ze een zelftest.

Nu is Koen bang. Bang voor corona. Boos op corona. Hij is het zat dat corona al twee jaar zijn leven beheerst. Dat het ook het leven van miljarden andere beïnvloedt ziet hij niet en interesseert hem niet. Geeft niet. Ook dat is Koen.

‘Dat kan allemaal wel zo zijn maar ik wil er niks meer over horen, ja!?’ Antwoordt hij pissig.

‘Ik vind het niet prettig hoe je reageert Koen. Ik geef je alleen de informatie door die je moet weten. Wat je er vervolgens mee doet, moet je zelf weten. Als je er even over wilt bellen kan dat natuurlijk ook.’

Ik zie in mijn whats app scherm dat hij een spraakbericht inspreekt. Ik blijf online terwijl ik een kop koffie zet. Vijf minuten later spreekt hij nog steeds zijn bericht in. Ik loop met mijn telefoon naar de woonkamer, ga rustig zitten en wacht tot het bericht doorkomt. Maar op mijn scherm staat nog steeds; ‘Koen neemt audio gesprek op’.

Inmiddels al 8 minuten…..

Ik drink mijn koffie op. Wacht rustig af. Zes minuten later geeft mijn telefoon een piepje. Koen zijn spraakberichtje komt binnen. Een bericht van maar liefst 14 minuten. Terwijl ik de was ophang luister ik het bericht af. Ontroerd. Met een glimlach van oor tot oor. Waar hij een jaar geleden amper over zijn gevoelens sprak krijg ik nu een tirade van zijn gevoelens en gedachten over mij heen.

Dat het hem spijt dat hij zo reageerde. Dat hij gewoon wat angstig is. Dat hij zo blij is met mij als mentor, mij vertrouwt en zoveel van mij houdt. Dat hij met mij als mentor de wereld weer aan kan en zo uitkijkt naar zijn nieuwe huis. Dat hij zo blij is met zijn werk en zijn leven.

Ik glunder van trots. Wat is hij het laatste jaar gegroeid. Wat heeft hij veel bereikt. Met een beetje hulp van mij maar vooral dankzij zichzelf.

Ook dat is mentorschap!

Carlijn

Mentor van Koen & Suus sinds 2020- Mentorschap Haag en Rijn