Hij sloft naar binnen. Mondkapje op. De koffer met zijn instrument op een karretje voor zich uit duwend. Hij ploft neer op zijn stoel. Komt even bij, trekt dan zijn jas uit. Hij is afgevallen zie ik. De botten van zijn broze knieën steken door de stof van zijn broek heen.
Als tien jarige klarinettist zat ik al naast hem. Die grote sterke man, toen een jaar of vijftig, die zoveel beter speelde dan ik.
Na tien minuten is zijn Bas Klarinet uitgepakt en zit hij er klaar voor. De repetitie van het Westlands Dag Orkest gaat van start. Tijdens een korte pauze draai ik mij snel naar hem om.
“Aad? Ik heb je vorige week een kaartje gestuurd, heb je die gehad?”
Hij kijkt niet op of om. Is wat slechthorend.
“Aad?”
Nog steeds kijkt hij stoïcijns voor zich uit.
Ik doe snel mijn mondkapje op en hurk door mijn knieën aan zijn zijde.
“Aad, heb je mijn kaartje gehad?” Vraag ik nogmaals, met luide stem.
“Ja.” Hij kijkt mij aan. Ik schrik van zijn verdrietige oogopslag.
“Ik moest er bijna van huilen.” Zegt hij vol emotie in zijn stem.
“Ach, dat was niet mijn bedoeling. Het was juist om je wat op te vrolijken in deze moeilijke tijd.”
“Dat weet ik…” Zegt hij met bibberende stem. “Maar ik voel mij zo eenzaam en alleen.”
Ik kan het niet laten. Alle Corona regels ten spijt. Al tien maanden lang houd ik mij er keurig aan maar nu kán ik niet anders. Ik leg mijn hand troostend op zijn knie.
“Wat vind ik dat erg voor je Aad.”
“Ik voel mij zo alleen.” Zegt hij nogmaals. Zijn ogen boren zich in de mijne. Ik zie pijn, verdriet en gemis om zijn vrouw die vorig jaar is overleden.
De dirigent klapt in haar handen. We gaan weer verder. Ik kom langzaam overeind. Voordat ik terug ga naar mijn stoel zeg ik snel:
“Wel gezond blijven hé Aad?”
“Ja hoor, als jij door gaat met stukjes schrijven want daar geniet ik van.” Zegt hij met een lieve voorzichtige glimlach op zijn gezicht.
“Dat beloof ik. Zal ik een stukje over jou schrijven?”
Zijn glimlach wordt een echte lach.
“Oja hoor, leuk. Dat mag!”
De eenzaamheid en het gemis lijken even verdwenen.
Hier is hij dan Aad. Jouw stukje. En hopelijk verschijnt die mooie glimlach nu weer even op je gezicht!
X Carlijn
10 gedachten over “Glimlach”
Ik wuif effe mee naar Aad! Dag Aad! Ik ken je niet maar ik wil je toch graag een virtuele knuffel geven ! En er komen betere tijden, echt waar!
Ahhh wat naar is eenzaamheid toch!!! Beste Aad, ik ken je ook niet, maar het raakt me enorm! Ik vind het verschrikkelijk voor je dat je zo alleen bent. Een dikke virtuele knuffel.
Dag meneer Aad, ik ken u niet, maar u lijkt mij een heel lieve man. Ik hoop dat de eenzaamheid iets minder wordt door de mensen die u hier groeten. En van uw stukje door Carlijn. Ik geniet daar ook altijd van. Warme knuffel uit Leusden!
Wat een eer Aad, dat jij voor komt in een stukje! Dikke virtuele knuffel.
Lieve Aad, ik zou willen dat ik u ook een kaartje kan sturen. Dan zou ik schrijven dat het niet meevalt in deze tijd maar dat we er samen wel komen. Dan zou ik vertellen wie ik ben. En dat ik graag een keer koffie kom drinken om uw verhaal te horen. Misschien woont u wel dichtbij en kan ik via Carlijn uw adres wel krijgen.
Liefs
Deborah
Beste Deborah, Wat een mooi bericht van u! Echt zo attent in deze moeilijke tijden. Als u wilt kunt u een kaartje voor Aad naar mij sturen en dan doe ik die bij Aad in Naaldwijk in de brievenbus. Misschien kunt u uw telefoonnummer in het kaartje zetten zodat hij, als hij dat zou willen, u kan bellen? Mijn adres is Carlijn Willemstijn, Dreeslaan 274, 2672EK in Naaldwijk. Ontzettend bedankt voor dit mooie gebaar en ik wens u ook alle goeds voor het nieuwe jaar en rustige maar mooie feestdagen. Liefs Carlijn
Zó Aad, jij laat je toch niet van de wijs brengen….
Geniet van alle mooie dingen, de natuur, de vogels en de mooie programma’s op TV rond Kerst
wow wat een medeleven doet mijn vader goed een mooi stukje over mijn vader echt zoals hij is…kreeg toen ik het las een brok in mijn keel en natte ogen….
Mijn lieve ome Aad, mijn hart breekt, de tranen in mijn ogen, u bent zo een lieverd. Liefs Je nichtje Linda. @Carlijn; wat ben je toch een prachtmens❤
Lieve ome Aad
Het zijn echt zware tijden nu. Elk jaar rond deze dagen weer het enorme gemis… ik ken het.. ik mis er 2 die zo dierbaar waren en zoveel licht gaven in deze kersttijd.
Ze zijn er wel.. diep van binnen maken ze ons hart warm. En de mooie herinneringen doen vaak een glimlach op je gezicht verschijnen.
Maar we kunnen ze niet meer knuffelen en juist in deze tijd missen we dat extra want degenen die er nog wel zijn mag je ook niet knuffelen.
Hou vol lieve ome Aad! Je zus Toos was altijd zo trots op jou! Aadje, haar kleine broertje..
Er zijn nog zoveel lieverds om je heen… koester ze.. ook al hebben ze hun eigen leven, ze houden zoveel van je! Kijk eens wat een rijkdom..
Lieve knuffel van je nicht Marcella