Neus

“Wat doe je?” Ze kijkt nieuwsgierig mee naar het scherm van mijn laptop.

“Ik werk voor de Patiënten Facebook Groep.”

“Wat is dat?”

“Je weet toch dat ik bij een Patiëntenvereniging werk? Ik breng mensen die kanker hebben met elkaar in contact zodat ze zich niet meer zo alleen voelen.”

“Net als opa?”

“Ja precies. Opa had tongkanker. Maar in deze groep zitten ook mensen met keelkanker, mondkanker, oorkanker of neuskanker.”

“Neuskanker?” Ze kijkt mij met grote, verbaasde ogen aan.

“Krijg je dan een Pinokkio neus?”

Ik grinnik. Ze heeft geen idee wat kanker precies is maar ze weet dat het iets is wat plotseling groeit.

“Ik zal je wat laten zien.” Ze klautert via mijn stoel bij mij op schoot. Zorgvuldig zoek ik een foto die niet schokkend is voor kinderen. Waar ze van leert zonder dat het angstaanjagend is.

“Wat zie je aan deze mevrouw?”

Ik laat haar een foto op de computer zien.

“Ze heeft een mooie jurk aan.”

“Oké. En wat nog meer?”

“Ze heeft roze lippenstift.”

“Zie je ook iets aan haar neus?”

“Nee. Niks.” Zegt ze resoluut, volledig zeker van haar zaak.

“Deze mevrouw heeft een neus van een speciaal soort plastic. Haar eigen neus had kanker en die heeft de dokter weggehaald. Daarna heeft ze een plastic neus gekregen die precies bij haar gezicht past.”

“Is die neus gekleid?”

Ik glimlach om haar voorstellingsvermogen.

“Nee, die is gemaakt van heel zacht plastic.”

“Kan ze ook ruiken en snuiten met die neus?”

“Ruiken wel maar snuiten gaat helaas niet meer.”

“Ik heb een keer een filmpje gezien van een meisje die haar neus niet mooi vond. Zij heeft geen plastic neus gekregen van de dokter maar een echte. Een die het gewoon doet.”

Mijn hersens moeten even schakelen.

“Oh maar lieverd, dat is iets anders. Dat heeft niets met kanker of ziekte te maken. Dat heet plastische chirurgie. Omdat dat meisje haar neus niet mooi vond heeft ze haar neus laten veranderen.”

“Misschien had die mevrouw dat beter ook kunnen doen. Dan had ze nu een neus gehad die nog wel kon snuiten.”

Ze wipt vrolijk van mijn schoot af. Gaat weer verder met haar dans pasjes voor de tv. Mij verbaasd en perplex achter latend.

Kon het maar zo simpel zijn. Maar wat heerlijk dat het in haar kinderwereld nog zo simpel is.

X Carlijn