Oplichting

“Als u mij oplicht mevrouw, doe ik aangifte!”

Ik schrik van zijn stem in de telefoon.

“Ik ben zesenzeventig jaar. Oud gepensioneerde van de ING dus ik kan uw bankgegevens checken. Zo doe ik dat altijd bij Marktplaats aankopen.”

“U heeft gelijk dat u voorzichtig bent, meneer. Als u het geld naar mij over maakt, maak ik het pakketje met de broek vandaag nog gereed. Zal ik u een tikkie sturen voor de betaling?”

“Geen gelazer met tikkie! Ik gebruik een ouderwetse overschrijvingskaart. Ik zal een kopie naar u mailen. Al die moderne fratsen zorgen alleen maar voor oplichters. Zo makkelijk als dat nu gaat is het in mijn tijd bij de ING nooit geweest.”

“Snap ik meneer.” Ik zoek naar een manier om dit gesprek af te ronden.

“Nou meneer. Stuurt u mij uw adresgegevens nog even en dan breng ik het pakje morgen naar PostNL.”

“Nee!” Blaft hij hard, dominant en belerend in mijn oor.

“Niet Post NL. Ik ben gepensioneerd en zal niet meer zo lang op deze aardkloot zijn. Ik ga niet op een pakketbezorger zitten wachten van PostNL. Bij DHL haal ik het op bij een afhaalpunt wanneer het mij uit komt. Ik ben mij daar gek zeg om een dag thuis te blijven voor die broek!”

Met grote ogen van schrik en de telefoon aan mijn oor stamel ik dat ik het begrijp.

“Oké meneer. Ik zie uw adres tegemoet. Nog een fijne avond.”

Ik hang snel op. Zucht een paar keer diep. Het voelt alsof ik al in de strafbank zit voor oplichting. En dat voor een broek van €10.

Binnen drie minuten komt er een email binnen. Een kopie van een ouderwetse overschrijvingskaart. Ik vouw de broek keurig op en schuif hem in de doos. Nooit eerder heb ik zo secuur een pakketje voor Marktplaats gereed gemaakt.

Drie dagen later ontvang ik een mail:

‘Broek in goede orde ontvangen. Dank voor de overeenkomst, het vertrouwen en de achtereenvolgende samenwerking. Mijn dank is groot.’

Nu is het wachten op mijn geld. Met een overschrijvingskaart kan dat even duren. Als ík maar niet opgelicht ben… 😉

X Carlijn