“Suus, ik heb je toch verteld dat er vandaag een mevrouw voor je komt?”
Ze kijkt naar de grond. Knikt verlegen.
“Ze is er nu. Zullen we buiten gaan zitten?”
Haar hoofd komt iets omhoog. Ze kijkt mij vlug aan. Er gebeurt iets. Een heel miniscull, bijna niet zichtbaar glimlachje om de hoeken van haar mond.
Ik adem langzaam uit. Voel haar gespannen energie.
We gaan naar buiten. Ze kruipt in de hoek van de tuinbank. Weer verlegen met haar gezicht omlaag.
“Nou Suus,” zegt haar persoonlijke begeleidster. “Dit is dus Carlijn. Carlijn wordt misschien jouw mentor maar wat een mentor precies doet was een beetje lastig uit te leggen, toch? Misschien kan Carlijn er zelf iets over vertellen?”
Ik kijk naar Suus. Zij niet naar mij. Haar blik nog steeds naar de grond. Ik vertel wie ik ben. Waar ik van hou. En dat ik inderdaad haar mentor ga worden. Dat woord mag ze snel vergeten. De exacte uitleg is veel te complex. Wat ze wel mag onthouden is dat ik speciaal voor haar op visite kom. Niet één keer maar veel vaker. Dat ik haar heel goed wil leren kennen. Dat we leuke dingen kunnen gaan doen. Knutselen, een spelletje of gewoon samen in de tuin zitten met een kopje thee.
Ik vertel haar dat ik dol ben op make-up, oorbellen en mooie jurkjes. Haar interesse is gewekt. Ze kijkt mij plotseling recht aan. Haar oogopslag dringt zich door tot diep in mijn ziel. Ze fluistert iets maar ik kan het niet horen.
“Iets harder Suus, weet je nog, anders kunnen we je niet verstaan?” Zegt haar begeleidster.
Heel, héél zachtjes fluistert ze: ”Ik vind je mooi. Je lijkt op Anna.”
“Wie is Anna?” Vraag ik haar.
“Anna, van vroeger…..”
“En was Anna aardig of niet zo aardig?” Vraag ik zo neutraal mogelijk.
“Anna was lief. Zo lief…” Ze fluistert nog steeds.
De begeleidster knikt goedkeurend. Dat ze mij nu al, in deze nieuwe spannende beginfase, associeert met een lief persoon uit haar verleden stemt ons gerust.
We nemen afscheid. Ik beloof haar volgende week weer te komen bezoeken.
Opgelucht rijd ik naar huis. Hoe ingewikkeld het mentorschap soms ook is met het zorgplan wat moet komen en met regels en keuzes die zullen volgen: Onze eerste ontmoeting zit er op. Wat een mooi begin!
X Carlijn
3 reacties
Marion
Wat is de 1e kennismaking bijzonder hè? Je eerste vergeet je nooit mee 🙂
Welkom Carlijn, vooral veel plezier als mentor!
Carlijn
Dankjewel Marion! Groetjes Carlijn
Wendy
Geweldig. Daar krijg je toch energie van. Wat een geweldige baan.