‘Hoe gaat het daar?’ Acht uur ‘s ochtends. Een appje van mijn moeder.
‘Goed hoor, maar de verveling slaat toe bij de jongste.’ Antwoord ik.
‘Voor kleuters is dit geen makkelijke tijd, alle regelmaat is weg.’
Mijn moeder, veertig jaar juf geweest kan kleuters nog altijd haarfijn aanvoelen. Mijn vriend is aan het werk. Zijn twee kinderen zijn deze week bij ons en zoals heel Nederland maken we er het beste van.
‘Kan ik iets voor je doen?’ Schrijft mam.
‘Nee hoor. Hij mist een huisdier zegt hij. Het is zo stil in huis.’
‘Papa oppert dat hij straks pissebedden kan gaan zoeken.’
We ronden ons whats-app gesprekje af. Ik zet koffie en vertel wat mijn vader zei.
“Pissebedden? Waar wonen die dan?” Zegt hij met zijn vrolijke snoetje.
“Onder de bloempotten.”
“Echt? Maar dan worden ze toch plat?”
“Nee hoor. Niet in de hoekjes onder de pot. Ze kunnen zich heel klein oprollen. Ga straks maar zoeken.”
De ochtend verstrijkt. Een beetje schoolwerk. Zelfgebakken cakejes langsbrengen bij vriendjes die hij mist. We gaan een stuk fietsen, voeren de eendjes, wassen de ramen en daarna bakken we wentelteefjes.
Dan is het nog maar 13.00uur. Ik ben nu al moe!
Chronisch ziek zijn en Corona-maatregelen is een uitputtende combinatie voor mij.
“Ga even wat voor jezelf doen schat. Ga lekker naar buiten, het is zalig weer.”
Hij trekt zijn skates aan. Belooft afstand te houden van anderen en stapt over de drempel. Plotseling keert hij zich om. Grist zijn vergrootglas van tafel en rolt weg over straat.
Tien minuten later gaat de bel.
Het buurjongetje staat op de stoep.
“Hoi Carlijn.”
“Hoi. Hoe is het?”
“Nou. Ik kom even een bakje met een deksel halen voor Jack.”
“Een bakje? Waarom?”
“Nou. Hij wilt een bakje voor een beest.”
“Een beest?” Vraag ik, terwijl mij iets begint te dagen.
“Ja. Hij zoekt een beest dat plast op bedden…”
Ik kan mijn lach niet onderdrukken. Zoek in de kast naar een bakje en prik wat gaatjes in de deksel. Hij huppelt weg. Naar Jack, die met zijn skates plat op zijn buik in de bosjes ligt. Als een echte detective met zijn vergrootglas voor zijn ogen op zoek naar in bed plassende beestjes.
Fijn! Van Corona-verveling is geen sprake meer.
X Carlijn
Delen=Leuk