Voetje voor voetje worstelde ik mij door de mensen massa heen. Duwende mensen. Een ellenboog in mijn zij. Aangeschoten luidruchtige jongens voor mij. Feestweek Naaldwijk afgelopen zomer.
Plotseling werd ik bij mijn schouder gegrepen. “Carlijn. Kom eens.”
Daar stond Arjan, die ik via via een beetje ken. Ik stapte de mensenstroom richting het drukke plein uit.
“Ik heb nu wat gezopen maar ik wil toch even iets zeggen. Goed joh dat je je inzet voor meer wc’s in Nederland!”
“Bedankt. Maar dat zeg je vast niet voor niets?”
“Nee klopt. Misschien moeten we er maar eens over lullen samen. Want jij hebt natuurlijk zo’n stoma en ik moet dat misschien ook wel. Het gaat steeds mis. De Colitis Ulcerosa wordt steeds erger. En dan kan ik niet op tijd een plee vinden. Ellende joh.”
“Weet je wat Arjan? Dit is niet de juiste plek voor dit gesprek maar bel mij gerust. Dan kom ik in alle rust eens vertellen over leven met een stoma. Neem je tijd en neem maar contact op als jij er aan toe bent.”
Maanden later nam hij contact op. Foute boel. De Colitis Ulcerosa was niet meer onder controle te krijgen. Nachten op het toilet. Ontstekingen. Constant diarree. Er moest iets gebeuren. Of ik eens langs wilde komen.
“Tuurlijk wil ik dat!” Zei ik meteen.
Zo zat ik op een middag begin december bij Arjan. Een lang gesprek. Hij twijfelde. Wist niet waar hij goed aan deed. Maar een weekje later was de kogel door de kerk. Hij ging er voor. Het traject van operatie en voorbereiding werd in gang gezet. Zelfs de datum was al snel bekend: 30 Januari wordt hij geopereerd en heb ik er een sto-maatje in het Westland bij.
Vorige week appte hij.
Of ik toch nog eens langs wilde komen. Gister hebben we nogmaals de operatie doorgesproken. Alles verteld over voeding, sporten en werken met stoma en over het verschonen en legen van het zakje. Hij slokte alle informatie op.
Na afloop was ík het die stil viel.
Arjan overhandigde mij een grote mand vol lekkers als dank. Vanavond proost ik met zijn wijntje op een nieuwe toekomstige Westlandse stomadrager. Zonder schaamte. Zonder taboe. Want dat heeft hij zelf gelukkig ook niet.
Hopelijk brengt zijn stoma hem eindelijk meer kwaliteit van leven!
Proost Arjan.
X Carlijn
(Verhaal en foto met toestemming van Arjan geplaatst)
1 gedachte over “Westlands Sto-Maatje”
Zelf heb ik een pouch en bevalt heel goed. Ik hoop altijd maar wanneer ik een verhaal zoals dat van Arjan lees of de mogelijkheid van een pouch operatie bij de mld arts of chirug ook besproken is. Met CU ben je zowiezo een goede kandidaat.