Verrassend

‘Sorry maar het is eigenlijk niet echt mijn ding.’

Ik moet grinniken om haar appje.

‘Geeft niets lieve zus.’ Antwoord ik haar. ‘Ik snap dat je geen zin hebt in een optreden van mijn orkest op je vrije zaterdagavond. Dat ik klarinet spelen leuk vind betekent niet dat komen luisteren net zo leuk is. Lekker thuisblijven jij!’

“Sure?’

‘Absoluut.”

Twee weken later. Zaterdagavond. Het decor is groots. Koor4Fun staat klaar. Zestig stoelen van de orkestleden van Fusica staan in rijen opgesteld. De spanning neemt toe. Muzikanten blazen hun instrumenten warm en knopen elkaars stropdas. We nemen plaats op het podium.

Plots zie ik ze binnen komen.

Mijn zus. En achter haar aan, als Kwik, Kwek en Kwak, haar nakomelingen.

Ik ben verbaasd. Zus is er toch. Maar wat mij vooral verrast is om mijn grote puberneven en nichtje hier te zien. Ik vlieg overeind. Ik heb nog vijf minuutjes.

“Wat tof dat jullie er zijn!” Begroet ik zus, nichtje en neven.

“Tuurlijk!” Zegt de oudste puber. “Je bent er toch ook altijd voor mij? Dan hoor ik hier ook!”

Ik glunder van trots.

“Jij komt soms kijken als ik moet voetballen. Dan wil ik jou ook wel eens zien!” Zegt andere neef.

Ik straal van oor tot oor.

Snel neem ik plaats te midden van mijn orkest. Lichten worden gedoofd. De spot gaat aan. Vanuit mijn ooghoek zie ik ze zitten. Zus beweegt samen met mijn nichtje van links naar rechts mee op de maat. Hun applaus is oorverdovend.

The Rock wordt ingezet. Een lastig nummer met zes kruizen en mollen. Ook nu blazen we de longen uit ons lijf en de sterren van de hemel.

“Wauw! Ik snap er geen reet van hoe jij dit kunt maar het was echt fantastisch!” Zegt zus na afloop.

“Die Rock ken ik!” Brult mijn nichtje enthousiast. “Dat is het liedje van Expeditie Robinson!”

Wederom glunder ik. Ze waren mijn onverwachtse publiek en mijn ongediplomeerde jury. Maar aan hun gezichten te zien ben ik geslaagd. Een verrassende avond voor ons allemaal.

“Hé zus.“ App ik haar de volgende dag. “12 Januari spelen we weer. Nieuwjaarsconcert in de Oude Kerk in Naaldwijk. Wat dacht je er van?”

Ik grinnik. Wie weet komt ze weer. Of mogelijk een andere a-muzikale moeder met puber kids die net als zus na afloop enthousiast naar huis gaat……ook al is het niet echt ‘haar ding’.