“Waarom was je er vorige week niet?”
Dinsdagmiddag. Mijn oppasdag. Ik heb zojuist mijn twee nichtjes van school gehaald. We rijden stapvoets het Albert Heijn plein af.
“Ik was ziek.” Zeg ik terwijl de klaar-over juf mij voorrang geeft.
“Aan je stoma?” Vraagt de jongste.
“Nee hoor. Maar wel aan mijn buik.”
“Wat had je dan?”
“Dat is een beetje lastig uit te leggen.”
Ik besluit een poging te wagen.
“Jaren geleden heeft de dokter mij geopereerd. Na een grote buikoperatie krijg je ook littekens ín je buik. Jullie hebben misschien wel littekens op je vingers of je benen van toen je een keer bent gevallen?”
Beiden checken direct hun handjes en stropen hun broekspijpen omhoog, op zoek naar littekens.
“Littekens in een buik heten littekenweefsel en dat kan soms pijn gaan doen. Dat trekt dan aan mijn bekken.”
“Wat is bekken?” Vraagt de jongste wijsneus met haar hoge harde stemmetje.
“Dat is helemaal onderin je buik. Mijn littekenweefsel zit waar vroeger mijn darmen en poepgaatje zaten.”
Luid gegiechel op de achterbank. Ik geef een knipoog via mijn achteruitkijkspiegel.
“Gelukkig kreeg ik van de dokter goede pilletjes tegen de pijn.”
“Maar van die pillen ging je heel raar doen zei oma.”
Nu is het mijn beurt om te gniffelen.
“Klopt lieverd. Daar raakte ik een beetje van in de war. En ik vergat een kaarsje uit te blazen. Opeens was er brand in de keuken!”
Grote ogen op de achterbank.
“Ooh! En toen? Wat zei oom Thierry toen?” Vraagt mijn oudste nichtje.
“Thierry en ik hebben afgesproken dat ik geen kaarsjes meer mag branden als ik die pillen slik.”
“Als jullie huis afbrandt door jouw rare pillen mogen jullie altijd bij ons komen wonen hoor. Er zijn genoeg kamers voor iedereen.”
Ik glimlach. Kijk haar weer aan via mijn achteruitkijkspiegel. Bittere ernst op haar snoetje.
“Echt!” Benadrukt ze. “Dat mag hoor. Je bent toch mijn tante! Je past ook altijd op mij!”
Mijn hartje smelt.
Ze hoeft nog lang niet te snappen hoe het werkt met chronisch ziek zijn en de bizarre bijwerkingen van medicatie. Als ze maar snapt dat je omkijkt naar elkaar. Elkaar helpt als je dat kunt.
En dáár is ze nu al met vlag en wimpel voor geslaagd. Helemaal uit zichzelf, zonder gebruik van rare pillen. 😉
X Carlijn