Wonder

“Het is alles wat ik wil…” Huilend stortte je jezelf in mijn armen.
“Waarom lukt dit niet? Er is al zoveel niet gelukt door die stomme buik!”
Ik streek over je haren. Huilde mee. Schokkend lag je tegen mij aan.

“Lieverd” Probeerde ik voorzichtig. “Ook zonder een kindje kan je leven zinvol zijn. Ik weet uit ervaring dat deze weg gruwelijk is. Het gevoel nooit mama te worden doet zo’n pijn. Geeft hartzeer. Een leegte die niemand zich voor kan stellen behalve vrouwen als wij.”

Ruim twaalf buik en bekken operaties ondergaan. Darmen verwijderd. Stoma aangelegd gevolgd door een pouch. Fistels gesloten. Medicatie verslaving. Gevold door nog meer operaties. Wat heeft mijn lieve vriendin veel voor haar kiezen gekregen. Eenendertig jaar oud. Nu eindelijk stabiel, verliefd en klaar voor haar grootste wens: Het moederschap.
Vele gesprekken en emoties volgden. Een bezoek aan de Fertiliteitsafdeling van het Erasmus ziekenhuis. Keihard met de neus op de feiten gedrukt: Ja, er is een veel mindere kans op zwangerschap in verband met de ziekte en operaties uit het verleden.
Gesprekken met je vriend.

‘Wat nu? Het traject in?’
Na zeven jaar onbeschermd vrijen kon het haast niet anders.
Nog één zomer lieten jullie er overheen gaan. Hij vertrok voor een familie bezoek naar het buitenland. Jij met je broer naar Ibiza.
Nog even snel langs de huisarts voor een kuurtje om je zware menstruatie uit te stellen.
Thuis met de pillen in je hand. Toen was er stilte. Oorverdovende stilte. De wereld draaide. Je hield je adem in.
Daar alleen in je huis kwam het besef.

‘Menstruatie uitstellen? Zou ik niet al…… Was het niet allang……Zou ik dan toch….?’
In stille paniek op zoek naar een zwangerschapstest. De honderdste in je leven maar deze keer voelde alles anders.
Met ingehouden adem in de badkamer.
‘Kom maar kleintje. Laat het waar zijn. Zo welkom. Zo ontzettend welkom.’ Prevelde je.
En daar kwam het streepje. Vol ongeloof en stille tranen werd jouw diepste wens bevestigd.

Je wordt mama.
Eindelijk.
Zoveel verloren, gestreden en geleden.
Maar tegelijkertijd gewonnen door de komst van jouw geliefde en gewenste wonder.
Weer lig je in mijn armen. Ik huil weer mee.
Deze keer van geluk.

X Carlijn