Veerkracht

“Dus tja, ik moet er nog erg aan wennen…”
Ze valt stil. Kijkt wat gespannen naar de grond.
“Heftige periode he?”
Ze knikt.

“Heb je steun aan je vriend of je ouders?”
“Ja mijn vriend is fantastisch. Mijn ouders zijn al overleden.”
“Ach meid. Wat zal je je moeder missen nu je zo ziek bent.”
“Zeg dat.”

En zo raken we aan de praat. Twee weken geleden heeft ze haar stoma gekregen. Dat ging gepaard met veel complicaties.

Ik ben nog geen vijf minuten binnen, de koffie staat nog warm voor mij en ze vertelt mij haar levensverhaal. Er is een klik tussen ons. Geen schaamte of taboe. Alsof we elkaar al jaren kennen.

“Oma riep mij bij haar. Ik was toen 28. Ze vond dat ik het moest weten. Mama was toen al overleden. Mijn biologische vader nog niet maar hij was al wel ziek.”
Vol ongeloof sla ik mijn hand voor mijn mond.
“Dus…. Je hebt nooit geweten dat je van een spermadonor bent? En je moeder heeft nooit iets verteld? Maar je oma vond dat je het moest weten?”
“Ja precies.”
“Jemig. En toen?”

“Zoals ik nu alleen maar bezig ben met de aanleg van mijn stoma, zo was ik toen alleen maar bezig met de donor. Ik noemde het gekscherend ‘mijn spermadonor-scholing‘. Een achtbaan aan emoties volgde want ik bleek na mijn DNA-test en zoektocht maar liefst 17 halfbroertjes en halfzusjes te hebben. Stuk voor stuk leuke mensen die ik inmiddels heb ontmoet. In de tussentijd overleed mijn biologische vader die het er trouwens nooit meer met mij over heeft willen hebben. Er is dus nogal wat gebeurd in mijn leven ja…En daarna werd ik ziek aan mijn darmen. ”

Mijn koffie staat nog steeds op tafel. Inmiddels koud. Ik kan mij niet voorstellen hoe de afgelopen jaren moeten zijn geweest voor deze sterke jonge vrouw. Ik kom uit een degelijk traditioneel gezin. Geen twijfel mogelijk dat mijn zussen en ik van onze ouders afkomstig zijn. We zijn één gezicht.

We veranderen van onderwerp. Of zoals zij het zelf noemt: De Stoma scholing gaat van start.
Ik geef voorlichting over haar stoma. We praten, lachen en rouwen. Om het leven dat zij achter zich laat. Maar bovenal kijken we samen naar haar toekomst. Helaas zonder ouders maar wel met 17 halfbroers, halfzussen en een stoma rijker.
Wat een veerkracht.

X Carlijn