Ooit

We stormen de wc in. Hij staat trappelend naast mij.

“Ik moet zo nodig.” Zijn kleuter beentjes gevouwen. “Ik moet poepen dus het duurt wel even.”

Ik sluit zijn deur en wacht.

Op dat moment komt er een man de wc ruimte in. Op zijn buik een baby’tje in een draagzak. Aan zijn hand een klein meisje van een jaar of twee.

“Kom maar Liesje. Papa zal je even helpen. Heel goed meisje. Zo… Nu goed je broekje omlaag. Ga maar zitten. Ja. Klim maar op de wc. Goed zo.”

“Mijn plasje komt niet. Plasje op.”

“Blijf maar rustig zitten Liesje. Je plasje komt vanzelf.”

Papa maakt oogcontact met mij.

“Ooh wat ben ik hier niet voor in de wieg gelegd. Oooh wat vind ik dit een gedoe.”

Ik glimlach hem bemoedigend toe.

De baby op zijn buik begint te huilen. Met zijn zogenaamd kalme papa stem praat hij cynisch verder.

“En je kleine broertje kan er ook wat van hé Liesje. Papa had al geen geduld maar nu al helemaal niet. Ooh wat fijn zo’n vrije papadag.”

Ik moet hard lachen.

“Plasje echt op papa.” Liesje wurmt zich van de hoge toiletpot af. De druk komt daardoor wat anders te liggen in haar bekken en hopla….

Liesje kijkt verbaasd en blij tussen haar natte beentjes.

“Plasje niet op, papa.” Ze klapt uitgelaten in haar handjes. “Liesje goed gedaan papa?”

Papa kijkt. Papa zucht. Heel diep. En nog eens.

Met de baby op zijn buik bukt hij. Dept met meters wc papier haar broekje droog. Veegt de spetters van de vloer.

“Geeft niets Liesje. Alle begin is moeilijk. Je leert het vast. Ooit.”

Liesje en papa wassen uitgebreid hun handen. Baby zet het weer op een blèren. Papa knikt mij gehaast gedag en loopt verhit de toilet ruimte uit.

“Ik ben klaaaaaaaarrrrrrr!!!!” Hoor ik plots. Ik doe zijn wc deur open. Daar staat hij weer. Volledig aangekleed. Troste glimlach op zijn kleuter snoetje.

“Ik heb helemaal zelf geveegd en doorgetrokken. Knap he? Nu even mijn handjes wassen en dan weer naar de speeltuin! Ga je mee Carlijn?”

Had die papa dit maar gehoord.

Dan had hij gezien het echt wel goed komt met zijn Liesje.

Ooit!

X Carlijn