Met mijn hele gewicht sta ik op de rem. Toch schieten de husky honden vooruit. Ze zijn niet te houden. Dol enthousiast.
Langzaam laat ik de rem wat los. Ze denderen weg. Mij op de slee voort trekkend. Omhoog. De berg op. Ze hebben het zwaar. Vijf hijgende husky’s voor mij.
Ik besluit ze wat te helpen, spring van mij slede af en ren een stukje mee zoals mij tijdens de instructie is verteld. Een van de husky’s draait zich om en kijkt dankbaar. Dan volgt de ander.
Kippenvel op mijn armen!
Ontroering siddert door mij heen.
Ook dit vertelde de instructrice vooraf; de husky’s zijn ontzettend dankbaar als ze voelen dat jij een van hun teamleden bent en ze helpt wanneer het zwaar wordt. Bovenaan de berg stoppen we even. Wachten op de rest van de groep en stuiven weer vooruit als we compleet zijn.
Met een rotvaart schieten de honden de bocht door, mij op de slee als roedelleider er sturend achteraan. Tranen in mijn ogen van ontroering. Wat een machtig gevoel.
On top of the world in winter wonderland!
Bij de volgende stop joelen de jongeren naar elkaar. Ik ben een weekje te gast bij het Winterkamp van de Noorse Stomavereniging. Een kamp voor jongeren die een langdurige ziekte periode achter de rug hebben, gevolgd door een darm- of blaasverwijdering en aanleg van een stoma. Zieke, zwakke of onderuit geschopte jongeren. Maar daar is hier, op dit moment even niets van te merken.
We voelen hier allemaal dezelfde machtige emotie. Na al het leed dat deze jonge mensen voor hun kiezen hebben gekregen is dit waar het uiteindelijk om gaat: Leven en voelen dat je leeft!
Na een uurtje arriveren we weer van waar we vertrokken. We knuffelen de honden uitvoerig. In een warme tipi tent met brandende houtkachel staan koffie en broodjes klaar. Met gloeiende wangen van de adrenaline delen we onze belevenissen. Het voelt of we vrienden voor het leven hebben gemaakt.
En daar, in die tipi tent hoog in Noorwegen realiseer ik mij weer dat zonder mijn eigen geschiedenis en volle medische rugzak ik hier nooit had gestaan. Het leven overvalt ons soms met nare dingen maar meestal komen daar weer prachtige en verrassende dingen uit voort.
Momenten als deze!
X Carlijn
1 reactie
Wilma
Wat een heerlijk positief mens ben jij toch Carlijn. Heel fijn om je blogs te lezen.