Plotseling sta ik oog in oog met hem. Ik schrik. Doe een stap achteruit de bosjes in.
Dan begint zijn staart te kwispelen. Hij houdt zijn koppie schuin. Kijkt mij vragend aan. Voorzichtig, omdat ik niet zo’n held ben met grote honden, doe ik weer een stapje naar voren.
Hij komt op mij af. Rustig. Snuffelt aan mijn benen en handen.
Ik vervolg mijn weg door het Ockenburgse bos. Hij loopt mee. Met zijn kop non stop tegen mijn rechter hand gedrukt. Alsof hij bij mij hoort.
“Waar is je baasje dan?” Ik buk. Hij drukt zijn snuit tegen mijn gezicht. Bah. Nat. Ik houd er eigenlijk niet zo van.
Hij rent voor mij uit. Maakt van gekkigheid een enthousiaste huppel. Draait zich om en wacht tot ik hem weer nader. Samen lopen we weer een stukje verder.
“Doris! Hierrrrrrrr!!!”
Een harde vrouwenstem. De hond staat plotseling stil. Ik draai mij om en sta oog in oog met een roodharige dame. Hij duwt zijn achterwerk tegen mijn benen. Kijkt mij smekend aan. Alsof hij wilt zeggen:
“Dit gaat niet over mij hoor. Ik ben Doris niet. Echt niet. Ik ga met jou mee.”
“Sorry hoor mevrouw.” Zegt de roodharige dame vriendelijk.
“Doris is gek op blonde vrouwen.”
Ik begin te lachen.
“Ik heb hem nog niet zo lang geleden uit het asiel gehaald. Zijn vorige baasje is vrij onverwachts gestorven. Zij was blond. Vandaar dat Doris altijd contact zoekt met blonde vrouwen en vervolgens met geen mogelijkheid meer mee naar huis te krijgen is.“
Ik buk. Aai hem. Geef hem een kus op zijn kop. Twee blije ondeugende vrolijke hondenogen kijken mij aan. Volgens mij denkt hij dat hij met mij mee mag. De dame lijnt hem aan. Groet vriendelijk gedag. Ze lopen verder. Doris draait zich nog twee keer om. Sip.
Ik vervolg mijn weg naar het strand. Het is inmiddels gaan regenen. Ik voel mij treurig. Denk aan Doris die overal zijn baasje meent te zien. Ik begrijp het. Als een geliefde is overleden denk je hem constant te zien lopen. In de supermarkt, bij de bushalte, en zelfs op vakantie in Spanje. Ons menselijk brein begrijpt dat dat niet kan.
Doris blijft echter zoeken.
Zijn hele trouwe hondenleven lang.
Zoeken naar die blonde vrouw die zomaar opeens was verdwenen….
X Carlijn
1 reactie
Ineke
Wat een mooi maar tevens treurig dat Doris blijft zoeken ik zou mijn haar blond verven als Doris daardoor rustiger zou worden zekers weten
Lief omschreven Gr Ien bellekom