Tante-Schoot

“Toen wreef ik heel zachtjes over mama haar buik en zei: ”Hallo lief nichtje. Nog een paar weekjes en dan gaan we elkaar ontmoeten!”

Ze kijkt mij met grote ogen aan.

“Maar hoe wist jij dan dat ik een nichtje was en geen neefje?”

“De babydokter van mama had met een speciaal apparaat een foto van jou door mama’s buik heen gemaakt. En…” Ik laat even een stilte vallen.

“….De babydokter zag geen piemeltje. Toen wisten papa en mama dat je een meisje was.”

Mijn kleuter nichtje giechelt. Alles wat met piemeltjes en borstjes te maken heeft vindt ze reuze interessant.

“En toen…?”

Ze wilt het verhaal wat ik al zo vaak heb verteld nogmaals horen.

“Op een avond belde mama mij. Mama had pijn in haar buik. En jij was groot genoeg om geboren te worden. Dus ik ging naar papa en mama met je andere tante om te helpen met jouw geboorte.”

“En toen….?”

“Toen werd jij geboren. Je had een heel klein beetje haar op je hoofdje. Je neusje stond een beetje scheef en je zat vol rimpeltjes. Toen je voor de eerste keer je oogjes open deed vond je het licht zo fel dat je ze snel weer dicht deed. Daarna ging je keihard huilen.”

Weer giechelt ze.

“En toen heb jij mij doorgeknipt toch?”

“Ja schatje. Dat was erg bijzonder. Ik mocht van papa en mama jouw navelstreng doorknippen. Het was sowieso heel erg bijzonder dat tante Babette en ik er bij mochten zijn toen jij werd geboren!”

“Waarom? Jullie waren er toch ook bij toen mijn zus werd geboren? Zo hoort dat toch met je tantes?”

Ik smelt. Kroel met mijn hand door haar haren. Kan het niet laten stiekem een traantje weg te pinken.

Ook al kon ik zelf nooit moeder worden; ik heb mee mogen liften op hun geboortes.

Mee mogen dobberen op de roze wolk van mijn zussen. Voor hun was mijn aanwezigheid een vanzelfsprekendheid. Voor mij was het de enige juiste troost voor de pijnlijke leegte van mijn moederschoot.

Mijn lege moederschoot werd uiteindelijk een met liefde gevulde tante-schoot.

Voor mijn nichtje zo gewoon, voor mij nog altijd bijzonder….

X Carlijn