“Zie je hem al Thirza?”
“Nee hij is denk ik een beetje te laat. Misschien is Sinterklaas een beetje moe. Hij is namelijk al heel oud.” Haar blauwe ogen kijken mij vol spanning aan.
Ieder jaar weer verander ik bij de Sinterklaas intocht bij Sporthal De Pijl in een meisje van zeven.
Verrukt, gespannen en nerveus kijk ik uit naar de boot in de Naaldwijkse Vaart.
‘Zal Sint dit jaar ook weer komen?’
‘Zal hij ons nog steeds herkennen?’
Mijn kleine nichtje knijpt in mijn hand. Zachtjes knijp ik terug. Mijn zussen en moeder naast mij. Met dezelfde blik in hun ogen. Ook zij zijn weer even kind.
We horen de Pieten band. De kinderen worden onrustig. Daar komt de versierde boot. Zijn staf torent boven de Pieten uit. Zijn mooie rode mijter aan de horizon.
Hij nadert. Stapt uit. De burgemeester begeleidt hem naar zijn paard.
Plots draait Sinterklaas zich om.
“Dag Carlijn. Ben je daar weer met je zusjes?”
Mijn adem stokt in mijn keel.
“Dag Sinterklaas. Uiteraard. Zoals ieder jaar!”
“Piet. Geef de meisjes Willemstijn eens een handje lekkers.”
Piet doet een greep in zijn zak. Mijn handen worden gevuld met pepernoten, suikergoed en taai taai.
Mijn wangen kleuren rood. Ik voel mij verheugd. Zoals elk jaar volgen we Sint en zijn Pieten naar het dorp. Luidkeels brullen we mee. Zingen het ene Sinterklaasliedje na het andere. Huppelen met de kinderen over straat. Laten onze handjes nogmaals vullen met al het lekkers van Piet.
“Hoe weet Sinterklaas de weg ?” Vraagt mijn jongste nichtje plotseling bezorgd als we via de Verdilaan naar het dorp lopen.
“Sinterklaas komt hier al heel lang lieverd. En als hij de weg even niet meer weet, weten de Pieten het wel.”
“Ja.” Zegt haar zus wijs. “En ik denk dat Amerigo ook heus wel navigatie heeft.”
Ik barst in lachen uit.
Amerigo met navigatie. Whatsappen met de Sint. Cadeau’s via Bol.com
De tijden zijn veranderd maar eigenlijk ook weer niet want alle kindersnoetjes kijken nog net zo verheugd als dertig jaar geleden!
Vol verwachting klopt ons hart, ook in 2018!
X Carlijn
Recente reacties