Voetje voor voetje

“Je kunt het. Echt. Zet je linker been een beetje naar links. Dan kan je rechter been er naast.”
“Ik val. Ik ben niet zo sterk!”
“Stap maar rustig van het platform af. Zet je voet in het net.”
“Ik kan het niet. Ik durf het niet. Dit gaat niet goed.”
Toch zet ze haar linker voet voorzichtig in het net. Haar grote groene ogen kijken mij angstig aan.

“Hartstikke goed Antje.”
“Ik kijk niet omlaag. Ik kijk naar jou. Niet omlaag. Oké? Oké Carlijn? Ik kijk niet omlaag!”

We zijn met tien jongeren een dagje in een klimpark. We tokkelen van boom naar boom. Klimmen in netten, zwieren aan touwen en balanceren op grote hoogte van balk naar balk. Fysiek pittig, mentaal loodzwaar. Vooral voor chronisch zieke jongeren die bang zijn om de controle te verliezen. Zo vaak het vertrouwen in gezondheid en lichamelijke kracht verloren dat alles wat buiten de comfortzone valt een no-go is. Jongens en meiden die vele darmoperaties ondergingen. Onderuit geschopt maar gewonnen van de dood.

Nu staat Antje hier. Bovenin een boom. Bibberend van top tot teen. Prevelend. Voetje voor voetje schuift zij door een net op grote hoogte. Ik achter haar aan. In alle rust. Op zachte toon zeg ik dat ze het hartstikke goed doet. Dat we er bijna zijn.

Met een zucht laat zij zich op het volgende platform vallen. Houdt zich krampachtig vast aan een touw. Alles schudt en bibbert aan haar.

“Ik kan niet verder. Al mijn oude angsten komen terug. Ik weet dat ik gezekerd ben. Dat er niets kan gebeuren. Maar de angst overheerst. Vele malen heb ik de dood in de ogen gekeken in het ziekenhuis. Die angst borrelt nu weer op. Dat wil ik niet. Ik wil terug. Echt Carlijn.”

Ik kalmeer haar. Beloof dat we terug gaan. Ik help haar. Voetje voor voetje schuifelen we weer terug door het net.

“Wow! Fuck! Wat was dit eng!” Gilt ze. De spanning ontlaadt zich als ze weer veilig met twee benen op de grond staat. “But I did it!”

Ze springt vrolijk in het rond. Vol adrenaline. Haar grote groene ogen vlammen van trots en energie.
Ik kijk haar glimlachend aan.

Of je het leven nu in grote sprongen doorloopt of schuifelend, voetje voor voetje, het gaat er om dat je uiteindelijk veilig en voldaan je bestemming haalt.

En Antje doet dat!

X Carlijn