“Ik zal even voor u kijken.” Geduldig wachtte ze aan de telefoon.
“Geregeld. Overmorgen zal uw nieuwe voedingspomp geleverd worden.”
“Stop. Wacht! Ik heb vandaag al een nieuwe voedingspomp nodig. Ik ben afhankelijk van TPV. Dat is voeding die via een pomp mijn bloed in wordt gepompt. Ik kan niet 48 uur wachten op een nieuwe pomp.”
“Ach wat vervelend voor u. Eerder gaat helaas niet lukken. Kunt u niet voor een keer iets eten via uw mond?”
“Als dat zou kunnen zou ik die pomp niet nodig hebben. Ik mag nooit meer iets eten. Zelfs geen slokje water.”
“Volgens ons computer systeem hebben we zo’n pomp op voorraad maar er staat een rood vinkje bij. Mogelijk kan ik hem daardoor niet leveren. Ik kan het even voor u uitzoeken en u morgen terug bellen?”
“Mevrouw? Ik begrijp dat u gewoon uw werk doet. Maar uw computer systeem maakt mij grof gezegd geen donder uit. Zonder TPV ga ik dood. Ik ben 29. Ik zou graag nog even op deze aarde rond willen lopen. Help mij alstublieft.”
“Ik hoor wat u zegt. En ik begrijp het ook. Maar tja…Dit vinkje…”
Ze luisterde niet verder. Knalde de hoorn op de haak. Tranen rolden over haar wangen. Van nijd en frustratie. Ze werd ziek maar nooit meer beter. Raakte zoveel kwijt; haar geliefde baan als verpleegkundige in het ziekenhuis, haar droom van een gezin. Iedere dag ploetert zij zich voort. Vermoeid. Verbeten. Afhankelijk van haar stomazakje en de voeding in haar aderen.
Ze kan het aan. Tot momenten als deze. Wanneer ze door externe factoren de controle verliest. Door lekkend stoma materiaal. Een kapotte voedingspomp. Of door zoiets lulligs als een rood vinkje in een computer systeem.
Haar vrouw ging direct voor haar bellen. Vocht als een leeuwin voor haar liefdevolle echtgenote. Smeekte, werd boos en jankte bijna uit onmacht. Het had resultaat. Het vinkje werd handmatig verwijderd. De pomp uit het magazijn gehaald. Diezelfde avond werd haar nieuwe voedingspomp geleverd. Uitgeput viel zij in slaap terwijl de voeding door haar hongerige aderen werd gepompt.
Weer een dag overleefd. Weer een dag vol strijd binnen de bureaucratie van ons zorgstelsel.
X Carlijn
Geschreven voor Rianne, mijn collega-vrijwilliger van StomaJONG en lotgenootje, die NU op de operatietafel ligt en weer een ingrijpende operatie moet ondergaan. Rianne, mijn kaarsje brandt voor jou!
3 reacties
Peter
Dat zoiets kan gebeuren. Ongelofelijk. Maar helaas doen de leveranciers hier niets aan. Inlevingsvermogen is ver te zoeken
Greetje
WOW!!! Wat heftig is dit. Wat moet ik hier nog over zeggen, alle woorden zullen tekort schieten
Betty
Heel veel sterkte en succes Rianne!