“Caalijn!!! Jij moet dlaaien!” Met haar vrolijke snoetje en lichte spraakgebrek staat ze glunderend voor mij. Springtouw in haar hand. Ik bind het aan één kant vast aan een paal en start met draaien.
Mis. Touw tegen haar enkeltjes. Nog een poging. Weer mis.
“Lieverd.” Zeg ik tegen mijn kleine kleuternichtje. “Begin jij maar met springen. Ik pas mijn draai aan jouw sprong aan.”
Het is even oefenen. Maar dan lukt het. Met onregelmatige sprongen gaan haar kleine beentjes omhoog. Tong uit haar mond. Blonde haren deinen mee. Vuistjes gebald. Geconcentreerd.
“Mamaaaaaa. Kijkkkkk!” Buldert ze door de tuin. “Ik kan het! Ik spling!”
Ze stort zichzelf neer. Uitgeput. Maar trots en stralend.
“Ooh! Ik wil ook! Dat is lang geleden! ” Zegt mijn moeder enthousiast. Jarenlang kleuterjuf geweest. Ik start met draaien. Als een jonge hinde springt ze in. Dertig sprongen achter elkaar. Vol souplesse. Lachend. Conditie als een paard. Niet te zien dat hippe oma volgend jaar zeventig wordt.
Drie nichtjes volgen. Op een rij. Giebelend en zingend.
‘Beertje Beertje, draai je om….Beertje Beertje, maak je krom….’
Helaas. Mis. Toch te moeilijk met zijn drietjes in een touw. Ze vervolgen om beurten. Elkaar aanmoedigend.
“Hé Opa. Nu jij!”
Net hersteld van twee herseninfarcten komt hij lachend aangelopen. Gaat houterig aan een zijde van het springtouw staan. Met stijve sprongen komt hij omhoog. Hard. 1.2.3. Zijn hoofd loopt rood aan. 13.14.15. Opa springt lomp maar perfect over het touw heen. Zijn kleindochters staan er juichend naast. “Yeah. Hup opa. Hup opa.”
Opa struikelt lachend over het touw. Gaat gauw weer zitten.
De uren verstrijken. De zon zakt steeds lager de tuin in. Glazen worden gevuld. Borrelhapjes komen op tafel. Opa, oma, kinderen en kleinkinderen moedigen elkaar aan. Vijf glunderende kleinkinderen zuigen aan hun rietje. Dorst door het springen. Even pauzeren met een bakje chips. Languit in het gras.
Zo simpel kan het zijn. Vermaak op vaderdag. Spontaan springtouwen met het hele gezin. We troosten als de jongste valt. Lachen oma uit als ze het op haar hakken probeert. Nichtjes wachten geduldig op elkaars beurt. Moeders chillen in de tuinkussens. Vaders drinken een biertje. De kippen rennen in het rond op het gras.
En ik? Ik draai en draai en draai. Terwijl ik registreer wat een geluk ik zie.
Geluk door dit stukje roze touw.
X Carlijn
Recente reacties