Billen en Pillen

Door Carlijn Willemstijn
dinsdag, 17 april 2018
2 reacties

Blij huppelt ze mij tegemoet op het schoolplein van de Ouverture.

“Ik heb mijn spelletjes kaart af tante Carlijn!”

Geen idee wat een spelletjeskaart is maar ik prijs haar. Mijn grote kleine kleuternichtje.

Hand in handje wachten we op haar grote zus. Bepakt met haar tas en een knutselwerkje komt ook zij met een glimlach de school uit.

“Wat gaan we doen?”

“Eerst even naar de apotheek en daarna lekker naar huis.”

Met de belofte van koekjes en limonade stappen we in de auto.

Het is druk bij Apotheek Pijletuinen. Thirza mag het nummertje trekken. Danique vindt een paar krukken in de schappen en speelt een gebroken been. Ik zeg dat ze zich moeten gedragen. Moeten fluisteren en op het stoeltje moeten wachten. Eindelijk ben ik aan de beurt. Een grote tas met pillen wordt gevuld. Thirza bekijkt het tafereel met grote ogen.

“Waarom krijg jij zoveel pillen? Ben jij ziek?”

“Carlijn haar buik was vroeger ziek.” Antwoordt Danique, die er ook bij is komen staan.

“Pillen zijn toch vies?”

Ik bedenk een pedagogisch verantwoord antwoord wat haar kleuterbrein snapt.

“Jij gaat toch wel eens met mama mee als zij een medicijn prikje in haar bil krijgt? Ik krijg mijn medicijn niet in een prikje maar als pilletjes.”

“Oooh ik snap het!!!!!” Gilt Thirza plotseling luidruchtig door de apotheek. “Omdat de dokter jouw billen heeft weggehaald kan jij geen prikje meer in je bil krijgen. Daarom krijg jij een pilletje!”

Om mij heen wordt het stil. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat mensen hun hoofd naar mij draaien. Als ik oogcontact maak met de meneer naast mij kijkt hij naar mijn billen. Ik zie hem denken: “Nou, die zitten er gewoon hoor!”

Ik moet lachen om mijn (eigen)wijze kleuternicht.

Met een gevulde medicijntas lopen we naar buiten. Danique leest haar zusje de les: “Thirza. Zo is het niet. De dokter heeft niet haar billen weggehaald maar alleen haar poepgaatje. Daarom poept ze nu uit haar buik. Maar haar billen heeft ze nog. Anders kon ze toch ook niet zitten!”

Thirza is tevreden met het antwoord. Ik geef haar een kus op haar kruintje. Geef Danique een knipoog. Ze kruipen op de achterbank. Als we naar huis rijden en ik in mijn achteruitkijkspiegel hun blije snoetjes zie prijs ik mijzelf gelukkig. Met hun en met mijn billen en pillen.

x Carlijn

 

2 reacties

  • Heel leuk om te lezen.
    Kinderen van toenmalige vrienden noemden mijn stoma de voorbips omdat daar de poep uit kwam

  • Chris Hellendoorn

    Mooi Carlijn….
    Altijd weer mooi en vooral ontroerend hoe jij je dingetjes onder woorden brengt!
    Je woorden blijven bij mij altijd even doorsudderen…..
    Knuf Chris Hellendoorn

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.