Toen ik op twintig jarige leeftijd ziek werd wist ik dat het leven nooit meer zou worden als voorheen. Er volgden operaties, mijn dikke darm werd verwijderd en ik moest leren leven met een stoma. Dat was niet makkelijk. Ik moest afscheid nemen van mijn baan, van mijn kinderwens en toekomstdromen.

Dat het vooral positief heeft uitgepakt had ik toen nooit durven dromen. Ik heb in levenden lijve ondervonden dat het leven je ook in periodes vol tegenslagen aangenaam kan verrassen. Er kwamen nieuwe kansen en mensen op mijn pad.

Door mijn diverse functies als actief vrijwilligster bij Patiëntenverenigingen en als schrijfster kom ik dagelijks in contact met mensen die net als ik zijn getekend door het leven. Zij beschikken over zo’n grote levenslust en veerkracht dat zij het leven door een andere bril bekijken. Zij raken mij. Verwonderen mij. Inspireren mij. Over deze bijzondere ontmoetingen blog ik.

Inmiddels bekijk ik het leven door die andere bril, door hun bril.

Ik relativeer. Ik observeer. Ik oordeel niet.

Na jaren ziekte en inleveren maar vooral door het ontdekken van nieuwe dromen en het pakken van mijn kansen leef ik weer. In levenden lijve.

Carlijn