LaLa-Dag

“Gaat LaLa nu doen?” Haar blauwe oogjes keken mij vragend aan.

“We gaan een ijsje halen lieverd.”

“Jaaaaa.” Ze sprong op en neer. “LaLa-IJsje!”

Ik glimlach. Denk terug aan deze herinnering van zo’n jaar of acht geleden. Bijna twee jaar oud was ze toen, mijn jongste nichtje Thirza. Ze stond al klaar bij de deur. Zodra ze mij zag begon ze te roepen:

“LaLa! LaLa!” Haar plakkerige vingertjes en haar zachte neusje tegen het raam gedrukt. Mijn naam Carlijn was te moeilijk om uit te spreken dus al jaren heette ik voor haar en haar zus: LaLa.

Wekelijks haalde ik haar op bij Astrid de gastouder en dan haalden we altijd een LaLa-ijsje. Die traditie is jaar na jaar in stand gehouden. De gastouder werd opgevolgd door de kleuterschool. Het snackbar ijsje verruild voor de Mac Donalds of ijssalon-LKKR.

Maar de tante-dag bleef. Jaar na jaar; Onderbouw, middenbouw, bovenbouw.

“Als ik zestien ben wil ik dat je mij nog steeds uit school komt halen hoor.” Zei Thirza onlangs smalend en vol trots.

Zestien is ze nog niet. Dit jaar wordt ze tien. Maar de oppasmiddag is niet meer nodig. Zij en haar zus zijn oud genoeg om zelf naar huis te gaan en zich te redden tot pap en mam thuis komen.

Maar ik? Ik kan ze eigenlijk nog niet missen na ruim tien jaar tante-dag. En ook zij keken beteuterd toen ze hoorden dat mijn oppas-taak er op zit.

Dus….wij houden de traditie in ere.

Vanaf volgend schooljaar houden we een keer per maand La-La-Dag. Dan haal ik ze als twee kleine kleutertjes op uit school en rijden we naar de Mac voor een ijsje. Hopelijk zullen er nog vele jaren met LaLa-dagen volgen!

X Tante LaLa 🙂

Foto: 2017