Ongemaskerd en onbezorgd

“Weet je nog tante Carlijn? Tien jaar geleden hoefden we nog geen maskertjes.”

“Tuurlijk weet ik dat nog, schat.“

“Speelde jij vroeger buiten?”

“Ja. We waren hele zomers buiten. Met alle kinderen van de buurt. Er waren speeltuinen met schommels en glijbanen. Bankjes waarop we picknickten.”

“Picknickten? Wat is dat?”

“Dan gingen we, als het mooi weer was, buiten op een kleedje zitten. Met andere kinderen chippies eten en limonade drinken.”

“Echt? Bij elkaar zitten? Wat gevaarlijk!”

“Dat was toen nog niet gevaarlijk. Daar werden we niet ziek van.”

“Mocht dat van de politie?”

“Ja lieverd. De politie en het leger controleerde dat toen nog niet. Toen waren alle ouders juist blij als de kinderen lekker met elkaar buiten speelden.”

Ze kijkt mij vol ongeloof aan. Nestelt zich tegen mij aan.

“Wil je meer vertellen? Over de grote gebouwen vol water?”

“Zwembaden bedoel je. In de zomer, als het heel mooi weer was ging ik met mijn vriendinnen naar het zwembad. Dan lagen we op handdoeken naast elkaar in het gras in onze bikini. Soms namen we een duik in het zwembad. We aten patatjes en dronken uit elkaars blikje cola.”

Van schrik slaat ze haar handje voor haar mond.

“En niemand werd ziek?”

“Nee, niemand werd ziek. Hooguit een beetje verkouden door de kou of schor door het harde lachen.”

“En toen? Toen werd alles anders hé?”

“Toen werd inderdaad alles anders. Dat weet je denk ik nog wel?”

“Ik weet nog dat mama zei dat ze iets belangrijks moest vertellen. We mochten niet meer naar school. En een week later mochten we niet meer buiten spelen. Alleen nog in de tuin met een gezichtsmaskertje voor. Daarna werd iedereen ziek, arm of verdrietig.”

….De afgelopen dagen gaat mijn fantasie met mij op de loop. Doem scenario’s van een schrijfster. Ze rollen er uit; de gedachtes van hoe het zou kunnen worden. De wereld nooit meer zoals wij hem kennen.

Laat het een nachtmerrie zijn. Hersenspinsels in tijden van angst en onzekerheid.

Hopelijk zitten wij komende zomer weer te picknicken in parken en duinen. Nemen we slokjes uit elkaars blikjes cola. En plonzen we in zwembaden. Ongemaskerd maar vooral, eindelijk weer onbezorgd.

X Carlijn

Delen=Lief!