Stickers in Auschwitz

We haasten ons naar de overkant van de straat. Het is druk in Krakau. De groep staat al klaar. Met de voucher in mijn hand nemen we plaats in de rij.

“Carlijn and Thierry?” Schreeuwt de Poolse reisleidster.
Ik steek mijn hand op.
“You have bus number zeven. Put this stickers on your jackets.”
Mijn vriend stoot mij zachtjes aan terwijl ik de sticker met ‘bus 7’ op mijn jas plak.

“Gelukkig is het een sticker en geen ster.” Fluistert hij.

“Isa and Jacob?” Gilt ze weer. Een jong stel steekt hun hand op. De stickers worden ook aan hun uitgedeeld.

“No!! No stickers in Auschwitz!” Zegt de jonge vrouw fel.

Haar vriend neemt de stickers aan, bijna beschaamd. Plakt zijn eigen sticker op zijn jas. Vervolgens slaat hij troostend zijn arm om haar heen.
“How can they do this? Stickers in that evil place?” Afkeuring klinkt in haar stem. Afschuw zichtbaar op haar gezicht.

Een uur later stappen we de bus uit. Lopen onder het beruchte hek ‘Arbeit macht frei’ door.
Onze gids vertelt over de gruwelijke daden en moorden die hier in Auschwitz zijn gepleegd. Er komt geen einde aan de verhalen.
Mijn hart doet er letterlijk pijn van, mijn ademhaling wordt zwaarder en zwaarder. Constant de rillingen over mijn rug. De brute vernietiging en het lijden van alle onschuldigen klauwt zich aan mij vast.

Ik vlucht naar de wc. Weg van al het doodse. De jonge Isa, zonder sticker op haar jas, staat voor mij in de rij.

“Are you okay?” Vraag ik voorzichting.
“It’s to much pain. So much killing and evil.” Haar ogen staan zo leeg en zo treurig dat ik vooral haar emotie de rest van de dag met mij mee draag.
Geen idee waarom Isa de sticker niet op haar jas wilt dragen maar ik vermoed dat ik het wel kan raden.
Ik ken haar familie geschiedenis niet maar haar gepijnigde gezicht spreekt boekdelen.

Mijn bezoek aan Auschwitz en Birkenau is een van de indrukwekkendste ervaringen ooit.

De verhalen van de slachtoffers die daar achterbleven zijn onvoorstelbaar.
Maar de gepijnigde oogopslag van Isa nam ik mee naar huis.
Zij deed mij beseffen dat het zo simpel kan beginnen….
Met een verplichte sticker, een Jodenster of (veroordelend) hokje waar je ingestopt wordt.

Het begin van het kwaad.

X Carlijn

Foto: Thierry Schut Fotografie schut.photo