De pagina is leeg. Ik sla hem om. Ook leeg. De pagina daarna vervolgens ook. Ik heb een half uur de tijd genomen om mijn nieuwe agenda in te vullen. Week na week vul ik niks in. Hooguit wat verjaardagen. Ik teken een konijntje bij Pasen. Een vliegtuig wanneer ik met mijn vriendin op reis ga. “Wat zal het komende jaar mij allemaal gaan brengen? Wat staat er te gebeuren?” Vraag ik mij zachtjes af. Ik blader door van mei naar juni. Ook leeg.
Zal oma dan nog leven? Ze ligt op de palliatieve afdeling. Toch houdt ze zich kranig. Zal ze het voorjaar nog meemaken? De groene blaadjes aan de bomen en de eerste zonnestralen die haar gezichtje verwarmen? Of is oma tegen die tijd gecremeerd en houden alleen de herinneringen haar nog levend? Een foto op mijn dressoir. Haar glimlach in een lijstje.
Terwijl ik hier zo zit, aan tafel met die lege agenda, word ik mij bewust van alle uitdagingen die hier voor mij liggen. Dagen vol mogelijkheden, weken vol kansen en dromen die ik in vervulling kan laten gaan. Toch die studie oppakken of die gewenste cursus voor mijn vrijwilligerswerk? Mijn columns laten bundelen? Terwijl ik door blader naar juli vraag ik mij af wat de zomermaanden mij zullen brengen. We willen voor enkele weken naar het zuiden van Europa. De Italiaanse sferen opsnuiven en de gouden gloed omarmen. Ik hoop dat een lang gekoesterde reiswens uit zal komen: Fietsen bij Cinque Terre. Zal mijn lijf het nu wel aankunnen? Of zal de geschiedenis zich herhalen en lichamelijk ongemak roet in het eten gooien?
Ik pak mijn pen en noteer op zomaar een dag in juli: ‘Hoe gaat het met mij? Met mijn gezondheid? Waar bevind oma zich nu?’ Ik moet gniffelen om de tekst aan mijzelf.
Ik blader door naar 1 september 2016 en schrijf: ‘Zijn de Italiaanse plannen doorgegaan? Wezen fietsen bij Cinque Terre?’ Zo vervolg ik mijn half uur. Ik noteer kleine berichtjes aan mijzelf. Niet omdat ik mij strikt wil houden aan de plannen die ik heb maar soms is het fijn om terug te kijken en te beseffen: ‘Gelukkig wist ik toen nog niet wat mij te wachten stond.’
Nog mooier is het om volgend jaar zomer te kunnen vieren dat mijn dromen zijn uitgekomen. Na jaren wensen ingeleverd te hebben, is er eindelijk een tijd aangebroken dat ik weer kan en durf te wensen. Ik kijk uit naar het nieuwe jaar vol kansen en vertrouw weer op mijn lichaam!
Kom maar op met die lege pagina’s in mijn agenda. Ik vul ze allemaal!