Voorzichtig voel ik of het water al warm is.
Stap onder de douche van de sportschool in Naaldwijk.
“Zo. Dat was een fijne sportles hé?” Zegt de oudere dame naast mij.
“Zalig! Nu nog even lekker een half uurtje de sauna in.”
“Oooh, dat kun jij wel?” Zegt de verbaasd.
“Wat bedoelt u?”
“Nou. Eehh. Met dat?” Vlug knikt ze ongemakkelijk met haar hoofd naar mijn blote buik.
“Ik heb een stoma. Bedoelt u dat?”
“Ja. Daar kun je ook mee in de sauna?”
“Ja hoor mevrouw. Er is bijna niets dat ik niet kan. Sommige dingen gaan wat moeizamer door complicaties. Ook mijn vertering is verstoord en dat geeft soms wat gedoe maar ach. Ik heb mijn stoma al 17 jaar dus ik ben er aan gewend geraakt.“
“Mijn vader heeft er nooit aan kunnen wennen….” Zegt ze plotseling met emotie in haar stem.
Ik pak mijn shampoo fles. Sop mijn haar in terwijl ik haar vraag wat voor stoma haar vader had.
“Blaaskanker. Blaas er uit en een zakje op de buik wat constant lekte. Die man ging de deur niet meer uit en stonk een uur in de wind.”
“Mag ik u vragen hoe lang dat geleden is?”
“Och hemel. Toch al zo’n dertig jaar. Vijfentwintig jaar geleden is hij overleden.”
“Mevrouw. De tijden zijn gelukkig veranderd! Het stoma materiaal is veel beter geworden. Veel schoner, efficiënter, gebruiksvriendelijker maar bovenal: Je ziet of ruikt er niets meer van als iemand een stoma heeft. Mijn zakje gaat bijna nooit lek!“
“Het verbaasde mij altijd zo hoe jij jezelf dubbel kon vouwen in de yoga les met zo’n zakje op je buik. Daar begreep ik geen fluit van. Ik zag die grote harde zak van mijn vader steeds voor mij.”
“Ik heb thuis dozen vol niet gebruikte stomazakjes die ik als voorlichtingsmateriaal voor de Stomaverenging gebruik. Volgend week zal ik een stomazakje meenemen en voor de yoga les op uw buik plakken. Dan kunt u ervaren dat zo’n zakje tegenwoordig heel flexibel is!”
“Ooh meid. Enig. Yoga met stoma. Ik kijk er nu al naar uit!”
Ze draait de kraan dicht.
Vrolijk trippelt ze met haar handdoek om haar romp naar de kleedkamer.
En ik? Ik grinnik om de grappige spontane gesprekjes die mijn stoma steeds weer teweeg brengt.
X Carlijn