20 december 2015
![]()
Het gaat vandaag gebeuren. De grote dag. Mijn nichtje Danique is bijna vijf jaar oud en krijgt vandaag ‘grote meisjes gaatjes en oorbellen’. Enkele jaren geleden lieten we bij haar andere nichtje Veerle gaatjes prikken. Danique was daar ook bij. Veerle zette het op een brullen van schrik en sindsdien heeft Danique zich voorgenomen nooit, maar dan ook nooit gaatjes te nemen. Maar kleine meisjes worden groter en ook Danique ging dromen van diamantjes in haar oren. Zo wil het gebeuren dat Danique vandaag samen met haar twee tantes naar de juwelier gaat voor grote meisjes oorbellen. Vol spanning betreden we de winkel. Haar gespannen snoetje stijf van angst, haar lievelingsknuffel ‘aap’ in haar handjes geklemd. We nemen plaats. Ze zit dicht tegen mij aan op schoot. Ze houdt zich kranig. Zonder traan worden de oorbellen door haar vlezige oorlelletjes geschoten. Ze blijft doodstil zitten. Haar lelletjes kleuren direct vuurrood met in het midden haar gewenste diamantjes. Stralend van oor(bel) tot oor(bel) staat ze later voor de spiegel. Enkele dagen later, tijdens haar vijfde verjaardag, krijgt alle visite uitvoerig beiden diamantjes in haar oren te zien.
22 februari 2016
“Nee!!!!!! Mijn oorbellllll!” Ze gilt het uit.
Ik trek haar hemd over haar hoofd maar blijf hangen aan haar oorbel. Ik hoor iets vallen op de grond en daar ligt hij. Het diamantje. En het dopje van de oorbel. Direct zet ze het op een krijsen.
“Nee! Nu moeten we terug naar de winkel! Auw auw!”
Een druppel bloed glijdt langs haar oorlel. Ik neem haar liefdevol op schoot.
“Schatje, ik denk dat je vooral huilt van schrik en niet van pijn. Ik ga wat sterilon pakken en dan probeer ik je oorbel er weer in te krijgen.”
“Nee, nee! Dat moet de mevrouw van de winkel doen!”
“Ben je mal. Tante Carlijn is toch supergoed in die dingen? Weet je nog toen je drie jaar was. Je had een hele grote splinter in je voet. Die ging heel erg ontsteken. Papa en mama mochten er absoluut niet aan komen van jou. Maar ik had Nivea-toverzalf en met die toverzalf voelde je er niets meer van. Ik smeerde wat toverzalf op de huid rondom de splinter en heel langzaam heb ik de splinter toen met een pincet verwijderd en dat ging hartstikke goed! Ook nu zal ik je oorbel er net zo voorzichtig in doen als toen met de splinter!”
Haar oogjes staan vol tranen en kijken mij wantrouwig aan. Ze kijkt naar de eenzame oorbel op tafel. Dan weer naar mij.
“Ik weet dat nog,” zegt ze zachtjes. “Doe het dan maar.”
Ze klautert bij mij op schoot. In haar handje haar knuffel aap. Ik voel haar hartje hevig bonken wanneer ze zich tegen mij aan vlijt. Voorzichtig laat ik de sterilon druppel op haar bloederige gaatje vallen. Direct verschijnen er grote tranen in haar oogjes. Maar ze geeft geen kik. Net als in december zit ze doodstil, ernstig en serieus bij mij op schoot. Met moeite en een stevig duwtje gaat de oorbel stroef door haar gaatje heen.
“Ja,” roep ik uit. “Hij zit er weer in. Joepie!” Opgelucht kijkt ze mij aan en ik krijg direct een dikke kus en stralende lach. Als haar mama haar een uurtje later komt halen vliegt ze opgetogen naar de deur en roept: “Mama, er is iets gebeurd. Mijn oorbel was er uit. Maar Carlijn heeft hem er weer in gedaan!”
“Wauw, dat was zeker wel een beetje spannend?” Zegt mijn zus met een stiekeme knipoog naar mij.
“Nee hoor, ik wist dat Carlijn dat heus wel kon. Net als met mijn splinter. Ze is toch mijn tante!”
De vanzelfsprekendheid dat haar tante haar grootste angst, het verliezen van haar oorbel, heus wel kan fixen, spat er vanaf. Haar rotsvaste vertrouwen in mij is een feit. Daardoor is het geheel onverwachts een dag met een gouden randje geworden. Een kadootje. Een moment waarop de tijd even stil zou moeten staan. Volledig besef van geluk, liefde en vertrouwen in één.
Zomaar een maandagmorgen. Zomaar een moment vol liefde om nooit te vergeten.
Haar woorden galmen die avond nog na in mijn hoofd: ‘Ik wist dat Carlijn dat heus wel kon. Ze is toch mijn tante.’ Dankjewel lieverd. Bedankt voor het vertrouwen wat je hebt dat ik jouw grootste problemen op kan lossen. Ook ik straalde vandaag van oor(bel) tot oor(bel).
