Echte oma

“Yeahhh. We gaan naar Oma Ria!”

Ik gniffel om mijn nichtje Danique. Vandaag mag ze ook een dagje bij mijn schoonmoeder spelen.

“Dat is niet jouw oma!” Zegt het zoontje van mijn vriend verontwaardigd. “Oma Ria is míjn oma!”

“Ja maar wel zoiets. Net zoals ik jouw nichtje een beetje ben. ”Probeert ze het goed te praten.

“Carlijn? Is dat waar? Is Danique mijn nichtje een beetje?” Zijn kleuter oogjes kijken mij vragend aan.

Ik rek wat tijd om te bedenken hoe ik dit moet gaan verwoorden. Het blijft lastig; familiebanden na scheidingen en nieuwe relaties. Hoe noem je elkaar?

Ik steek van wal. “Danique en Thirza zijn geen échte nichtjes van jou. Maar ze zijn wel échte nichtjes van mij.”

“Oké…. Maar Oma Ria is toch niet hun oma?” Vraagt hij nogmaals.

“Nee, niet hun echte oma. Maar misschien kun je jouw oma wel een beetje met ze delen?”

“Ja delen is goed. Dat mag wel.” Zegt hij met een serieus gezichtje maar wel overwogen.

We stappen in de auto. De achterbank vol blije kindjes. Half nichtjes. Half neefjes. Schaterend op de achterbank. Geen idee wat ze volgens het wetboek van elkaar zijn. Misschien wel niets.

Bij oma’s huis aangekomen wacht oma Ria ze al op. Ze storten zich in haar armen. Tegelijk. Vervolgens rennen ze het huis in. Er wordt gekroeld. Geknuffeld. Gesnoept. Gespeeld. Geduldig gekletst en geluisterd zoals alleen oma’s dat kunnen.

Hij loopt trots voorop. Laat zíjn opa zien. Zijn kamer. Zijn speelgoed. De kippen worden voorgesteld en de regels van het huis verteld.

Of je dan hun echte oma bent of niet doet er niet toe.

Uit jouw zoon of dochter of uit hun nieuwe relatie en daar de kinderen van de zus van. Een hele mond vol.

Want hier, bij zíjn opa en oma is liefde genoeg voor iedereen!

X Carlijn