Een vriendschapsverzoek via Facebook. Een man. Middelbare leeftijd. Ik speur wat op zijn profiel. Besluit hem toe te laten als ‘facebookvriend’. Vermoed dat het een contact is via mijn vrijwilligerswerk. Vervolgens krijg ik een privé bericht.
“Hoi. Ik ben journalist bij de tv. Ik werk veel met modellen en miss verkiezingen. Wat heb jij een mooie uitstraling! Heb je ooit model gestaan?”
“Daar heb ik geen behoefte aan. Als ik een foto nodig heb ga ik wel naar mijn man. Die is fotograaf.”
“Ik schat je op 1 meter 65. Of ben je langer?”
Ik schrik. Verwijder hem direct.
Zo gaat dat dus.
Jonge meisjes. Vol onzekerheden. Denkende niet leuk, niet mooi of niet slank genoeg te zijn. Een vreemde kerel maakt via social media wat complimentjes. Zegt bij de televisie te werken. Zegt dat ze mooi zijn. Uitzonderlijk. Vraagt naar hun maten. Biedt ze modellenwerk aan. Wilt een ontmoeting.
Het maakt mij kwaad. En angstig.
Ik denk aan kwetsbare meisjes. En mijn nichtjes. Hoe kun je ze beschermen? Wat kun je doen als opvoeders, behalve ze er over te vertellen.
‘Geloof ze niet. Negeer ze. Trap er niet in!’
Diezelfde week haast ik mij na het sporten naar de Jumbo in Naaldwijk. Sta te dubben. Kan niet kiezen tussen twee soorten yoghurt.
“Mevrouw?”
Een oudere heer achter mij. Ruitjes jas. Rollator. Paar grijze plukjes haar op zijn kalende hoofd maar een vrolijke vriendelijke uitstraling.
“Dag meneer. Kan ik u helpen?”
“Tja. Ik weet niet wat ik mooier vind…” Zegt hij vertwijfeld.
“Mooier?” Vraag ik verbaasd.
“Ja. Uw trainingspak of uw prachtige gezicht.”
Ik barst in lachen uit.
“Och meneer. Ik voel mij gevleid. Ik dacht dat u ergens hulp bij nodig had.”
“Ach…” Zegt hij blozend. “Dit kan eigenlijk niet he? Straks noem je mij nog een engerd.”
“Och nee, zeker niet!” Antwoord ik glimlachend.
In gedachte loop ik even later naar de kassa.
Waar ligt eigenlijk die grens?
Hoe leren we onze dochters wie eng is en wie niet?
Iemand die op internet naar je lengte vraagt vind ik eng.
Maar waarom die oude meneer in de supermarkt dan niet?
Het heeft te maken met intuïtie, je buikgevoel, de rillingen op je rug.
Een voorgevoel dat je helaas pas op latere leeftijd krijgt.
Als die engerd al kan hebben toegeslagen…..
X Carlijn