Voor jong en oud

Met knalrode wangen komt ze de kleuterklas uit lopen. Uitgeblust. Verhit. Rugtas slepend over de grond.

“Ik heb het zo heet Carlijn.”

“Ik zie het schat. Wat dacht je van een ijsje?”

Met haar zus lopen we naar de ijswinkel. Traag. Alles gaat moeizaam door haar vermoeide kleuterbeentjes. Het ijsje druipt. Stoïcijns staart ze voor zich uit. Ook haar zus is bevangen door de zinderende hitte.

“Ik heb een idee!”

“Wat dan?” Zeggen beiden meiden in koor.

“Volg mij maar!”

Handje in handje lopen we naar het Wilhelmina plein. De water fontein staat aan. Kindjes rennen door het water.

“Mag ik ook? Mag ik ooook?” Glundert Thirza.  Slippers gaan uit. Gillend van pret. Koude water stralen op haar beentjes.

“Mag mijn jurk ook uit?”

“Tuurlijk lieverd!”

Haar rode wangen nemen af. Haar loomheid maakt plaats voor dolle kleuterpret. Ook haar zus volgt. Met iets meer preutsheid, zij is tenslotte al zeven, staat ook zij in haar ondergoed in de fontein.

Een groep ouderen in rolstoelen, geduwd door vrijwilligers, komt voorbij. Stralende lach. Ze klappen in hun handen bij het zien van de kinderpret. Voor even verdwijnt de geleefde pijn in hun ogen. De weemoedige blik maakt plaats voor ontspanning en herinneringen.

“Och grut….Zo was het hier vroeger ook!” Zegt een oudere dame verwonderd.

Terwijl mijn nichtjes spartelen van plezier kijk ik om mij heen. Ik zie hoe verschillende generaties hier samenkomen. Vriendinnen aan de koffie op de terrassen. Zakenmannen die met laptops op tafel overleggen terwijl de kinderen bij de fontein hun longen uitschreeuwen van plezier. Tieners bij de bankjes, pratend over prille verliefdheden. En ouderen in hun rolstoel met een ijsje. Simpelweg genietend. Alles al meegemaakt. Wat rest is hun dankbaarheid voor iedere nieuwe dag. Kunnen aanschouwen van wat zich om hen heen afspeelt.

Er komen wolken. Moeders haasten zich naar huis om te koken. De zakenmannen klappen hun laptops dicht. De ouderen moeten terug naar het verpleeghuis voor de volgende medicijnronde. Het Wilhelminaplein stroomt leeg. Bibberend staan mijn nichtjes voor mij.

“Nu ben ik niet meer rood maar blauw van de kou!” Zegt Thirza stralend.

Handdoeken hebben we niet. Kletskliedernat in de auto naar huis. Thuis lekker in bad.

Zomaar een dag op het Wilhelmina plein in Naaldwijk. Een plein voor jong en oud.

X Carlijn