Verknocht en verslingerd

“Ik wil met jou naar de plek waar ik het gelukkigst was. Maar ook het meest kwetsbaar en onzeker. Ik wil het je laten zien. Laten voelen en beleven”

“Dan gaan we daar naartoe schat! Ik volg je.”

De reis werd geboekt. Koffers gepakt. Nu zitten we in het vliegtuig. Jij aan mijn zijde. Scrollend door je laatste werkmails. Ik al in gedachten op Kefalonia. Zoveel beleefd op die magische plek.

Vier jaar geleden de eerste keer. Met mama. Wat een pracht. Idyllisch.  Terug in de tijd. De stilte. Onbeschrijflijke natuur en sfeer. Na een week waren we er van overtuigd: Hier moesten we ooit heen terug.

Kefalonia bleef roepen. Twee jaar later was het zover. Maar ik was stiller. In mijzelf gekeerd. Op een strandje brak ik. Daar, na uren praten aan de Ionische blauwe zee, hakte ik de knoop van mijn scheiding door. Wat een week. Heftig. Uitgeput. Troost zoeken bij elkaar zoals alleen moeder en dochter dat kunnen.

Terug naar Nederland. Regelen. Angst voor de toekomst. Ik snakte naar de rust van ‘Mijn Idyllische eiland in de Ionische zee’. Na vier weken hakte ik de knoop door. Ik regelde de eerste de beste vlucht. Kefalonia omarmde mij. Griekse vrienden verwelkomde mij. Onder Griekse vleugels kwam ik bij. Stille uren alleen aan het water. Gezelligheid tijdens het diner aan lange tafels met Grieken die ik niet verstond maar wel begreep. Ik slachtte als een Griekse boerin kippen en geiten. Plukte ze kaal. Doorboorde ze aan het spit. At ze op. Drie weken geen supermarkt gezien. Alles vers van het land. Zelf gestampte wijn. Versgeperste olijfolie. Uiteindelijk werd ik ziek en onrustig. Ziek van de zinderende hitte en andere voeding in mijn problematische darmen. Tijd om te gaan.

Terug naar Nederland waar geen thuis meer op mij wachtte.

Maar nu. Ruim twee jaar later bezoek ik haar weer. Mijn eiland in de Ionische zee. Mijn pareltje. Ik ga niet alleen. Ik ga met hem, mijn lief. Ik ga ze voorstellen aan elkaar. En hopelijk raken zij net zo verknocht en verslingerd aan elkaar als ik aan hen beiden.

Voor de vierde keer zal ik straks op haar landen. Het voelt als thuis komen. Tijd om nieuwe herinneringen te maken. Met hem. Welkom terug Kefalonia.

x Carlijn