Nog één keer

“Oma?”

Ik durfde niet. Liet een stilte vallen. Zat naast haar in de kapsalon van het verzorgingshuis. Permanentje in haar haren. Haar hoofd onder de droogkap.

“Ja mijn kind. Vertel het maar.”

“Eehhm. Nou. Ik denk dat ik niet meer zo gelukkig ben. Het gaat al een tijdje niet goed thuis.”

“Zo’n vermoeden had ik al lieverd. Ik zag het aan je. En aan hem. Ik kan er niet zoveel over zeggen. De tijden en relaties zijn zo anders dan vroeger. Maar wat ik wel weet….”

Oma kwam onder de kap vandaan. Duwde hem opzij en pakte mijn hand.

“Als hij je niet gelukkig kan maken of je kwetst is hij misschien niet de juiste. Ook al lijkt het voor de buitenwereld zo mooi. Vecht er voor. Als hij niet mee vecht, maak dan een beslissing. Kies voor jezelf. Voor jouw toekomst. Het leven is te kort om in nare situaties te blijven zitten.”

In tranen keek ik toe hoe oma weer onder haar droogkap ging zitten. Hand in hand, in stilte, brachten we de rest van middag door.

Ons laatste gesprek. De dag er na raakte ze verward. Sprak onsamenhangend en kuste spontaan de dokter. Ze lag in bed. Staarde naar het plafond. Veerde zo nu en dan overeind en vroeg verschrikt of ze al dood was.

“Nee omaatje. U bent nog niet dood.”

“Ooohh. Oké.” Vervolgens zakte ze weer diep in haar kussens.

Een dag later stierf ze. 92 jaar. Letterlijk in mijn armen blies zij haar laatste adem uit.

Inmiddels is het ruim twee jaar later. Wat is er veel gebeurd. Ik belandde in een diep dal vol onzekerheden. Maar ik kwam er uit. Stelde mijn hart weer open. Hervond de liefde. Vond niet alleen een nieuw huis maar vooral een zeer geliefd thuis.

Onverwachts zag ik vandaag deze foto. Een van de laatste van Oma en mij. Wat zou ik graag nog een keer naast haar willen zitten, daar in de kapsalon van het verzorgingshuis terwijl de permanent inwerkt. Wat zou ik haar graag willen vertellen dat ze gelijk had. Dat ik mede dankzij haar woorden vertrouwde op mijn keuzes. Wat zou ik haar graag willen voorstellen aan mijn grote liefde. Zodat ze kon zien dat ik weer gelukkig ben. Wat zou ik graag nog één keer bij oma willen zijn….

X Carlijn