Geplet door Sint

U bent weer vertrokken. Duizenden kindertjes hebben u uitgezwaaid. Dansende Pieten op het dek. Vuurwerk aan de horizon terwijl uw boot weer richting Spanje gaat. 

De gespannen kindergezichtjes van de intocht hebben bij het uitzwaaien plaats gemaakt voor een en al verwondering om u. Al die kleine mensjes hebben weer genoten van de cadeau’s, het lekkers en alle mystiek rondom het grote Sinterklaasfeest. 

En terwijl ik dat tafereel bekijk wrijf ik zachtjes met mijn hand over mijn gevoelige onderbuik. Daar voel ik u nog steeds…. 

Zoals ieder jaar vierden wij uw verjaardag weer met onze familie: 

‘De drie zussen’ en onze ouders en kinderen. Ook dit jaar kwam u weer met uw Pieten bij ons op bezoek.

“Dag zussen Willemstijn. Sint verheugt zich weer op de zusjes hoor. Laten we even de kinderverhaaltjes afraffelen en daarna naar de zusjes gaan.” 

U sloeg uw grote rode boek open en dreunde vlug op hoe braaf de ongelovige kindertjes dit jaar weer waren geweest.

“Oke, jij doet voetbal, jij handbal. Op school gaat het goed. Bij jou ook. Mooi allemaal.” 

Patsboem. Het boek ging dicht. Sint klopte op zijn schoot en riep verheugd naar zus. 

“Nou, kom dan maar.” 

“Nee Sinterklaas.” Zei ik snel. “Wij willen niet bij u op schoot maar u moet bij ons op schoot.” 

“Oh guttegut. Dat wil ik wel.”

Moeizaam kwam u overeind. Piet en de staf ondersteunde u en terwijl wij netjes op een rijtje gingen zitten liet u zich, met mijter en al, over ons heen vallen. 

“Dit is fijn. Ooh dit is fijn Piet.” Riep u met lage stem. 

Ik stikte van het lachen. Want hemeltjelief, u plette mij!

“Sint sint…u bent zo zwaar!” Riep ik uit.

U verschoof een beetje maar u had niet in de gaten dat u vervolgens boven op mijn stomazak lag. Nog even en hij zou knappen! Tranen over mijn wangen van de pret, mijn zussen eveneens dubbelgeklapt van plezier. 

“Achtentachtig pepernoot kilo’s schoon aan de haak.” Riep u trots. 

Met een glimlach van baard tot baard en trappelende beentjes van plezier lag u daar: Bovenop de zusjes Willemstijn….  

Nu vaart u weer weg. En terwijl de boot bijna uit het zicht verdwijnt wrijf ik mijn gevoelige buik nog na want uw achtentachtig kilo pepernoten staan nog steeds als een grote afdruk op mijn stomabuik. Ik zal u niet gauw vergeten….

Maar wat hebben we weer van u genoten lieve Sinterklaas. Tot volgend jaar!

X Carlijn