De dood

Door Carlijn Willemstijn
woensdag, 3 februari 2021
2 reacties

“Er is iets ergs gebeurd. Suus zou het fijn vinden als je nu langs komt.”

De begeleidster van mijn cliënte Suus vertelt mij telefonisch dat medebewoner Pieter onverwachts is overleden.  Ik schiet mijn jas aan. Gris mijn doos met nagellak potjes uit de kast en spring in mijn auto. Onderweg naar de woongroep haal ik snel een bloemetje.

“Pieter is dood.” Zegt ze met een zachte stem als ik binnen kom.

“Ik heb het gehoord. Wat ontzettend verdrietig. Gelukkig is het in zijn slaap gebeurd en heeft hij geen pijn. Zullen we bij Pieter gaan kijken?”

“Is wel beetje eng.” Ze kijkt mij met grote ogen aan.

“Het moet niet hoor. Maar soms kan het voor je verwerking fijn zijn nog even afscheid te nemen.”

Ze staat op. Samen lopen we, met mijn arm om haar heen geslagen, naar Pieter zijn kamer. Daar ligt hij. Onder zijn dekens. Aan zijn kleur te zien is hij al een tijdje dood maar Suus lijkt het niet op te merken.

“Het lijkt of hij slaapt.” Zegt ze zachtjes.

Ze staat stokstijf stil naast zijn bed. Om het zo luchtig mogelijk te maken streel ik zachtjes Pieter zijn baard.

“Dag Pieter. Waar je nu ook bent, ik hoop dat je het daar goed hebt. Bedankt dat je zo’n fijne huisgenoot was voor Suus en de rest.”

Suus doet een stapje naar voren. Legt haar hand zachtjes op de deken waar Pieter onder ligt.

“Pieter…. Nu ben je bij God en hoef je niet meer te lijden. Je bent nu weg.”

Plots draait ze zich om. Loopt snel richting de deur.

“Kom maar Carlijn.” Zegt ze met een harde stem die ik nog niet eerder heb gehoord. “Het is klaar nu.”

Met een ferme klap doet ze de deur dicht. Ze gaat aan tafel zitten. Drinkt van haar thee. Dan spreekt ze kordaat:

“Ik wil hem niet meer zien en ik ga ook niet mee naar de begrafenis. En ik wil ook niet meer in zijn kamer komen. “Vervolgens met lieve zachte stem: Wil je nu mijn nagels lakken?”

Ik herpak mijzelf en draai het rode potje open terwijl mijn verbazing plaats maakt voor een glimlach.

Als mentor ben ik wekelijks verrast, ontroerd en geraakt door de mooie denkwijze van mijn cliënte. Suus laat mij keer op keer de prachtige kant van haar kleinere maar bijzondere verstand zien. Daardoor maakt ze vandaag zelfs de dood een beetje mooier.

#Mentorschap Haag en Rijn

X Carlijn

2 reacties

  • Echt he…recht uit het hart. Wat kunnen onze cliënten eerlijk en oprecht spreken.

  • Hoe de dood een plek krijgt in het dagelijks leven van Suus, zo mooi beschreven. Het afscheid kort en krachtig en vervolgens over gaan naar het leven van alledag.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.