Brok in mijn keel

Ze zwaait terug. Een ongemakkelijke glimlach op haar gezicht.

Ik doe mijn mondkapje af en zwaai nog een keer. Ik, buiten in het gure herfstweer. Handschoenen aan. Sjaal hoog opgetrokken. Zij binnen op de bank.

De groep mag maar twee bezoekers per dag ontvangen. Die zijn vandaag al geweest. Dus blijft het voor mij bij zwaaien door het raam. Mentorschap in Coronatijd. Betrokken proberen te zijn op een manier die ik nooit voor mogelijk had gehouden.

Ik zie ze zitten. Alle negen. Op de bank. Thee en limonade op tafel. Een blik kaakjes er bij. Huiselijk. Warm. Veilig bij elkaar.

Suus, mijn cliënte, staat op. Loopt traag naar het raam en stopt vlak voor mij. Ik zie dat ze het een ongemakkelijke situatie vindt. Ik plaats mijn hand op het raam. Zij doet hetzelfde. Ze kijkt langs mij heen. Dan laat ze snel los, draait zich om en gaat weer op de bank bij haar huisgenoten zitten.

Ik snap Corona en alle regels al niet, laat staan hoe het voor haar is met het verstandelijk niveau van een vier jarige. De ene week mag ik wel op bezoek, de andere week is de groep afgesloten omdat er verkoudheid heerst of alleen met een mondkapje.

Een hoop geschreeuw achter mij op straat. Bert, een bewoner van de buren loopt boos over straat. Zijn begeleider trekt aan zijn jas en houdt hem tegen.

“Nee Bert. Je kunt vandaag niet naar de dagbesteding. Die is nog steeds dicht door Corona. We blijven op de groep. Kom. We gaan terug.”

Bert schreeuwt. Probeert zicht los te rukken. Is het er duidelijk niet mee eens. Een collega komt naar buiten gerend. Samen begeleiden ze hem weer naar binnen. De deur gaat met dicht.

Ik klop op het raam. Suus draait zich om. Ik zwaai gedag. Als ze ziet dat ik weg wil gaan komt ze nogmaals naar het raam toe. Plaats uit zichzelf haar hand op het raam. Kijkt mij nu wel recht aan. Ze snapt zoveel niet maar tegelijkertijd ook zoveel wel. Ik laat los. Draai mij om en loop zwaaiend, met een brok in mijn keel weg.

Kon ik het maar makkelijker voor haar maken maar helaas, Corona heeft geen draaiboek. We moeten hier met elkaar met veel geduld doorheen. Ik probeer er als mentor maar het beste van te maken….

X Carlijn

#Mentorschap