“Wat ga je doen vandaag?” App ik mijn zus.
“Druk hier. Volle bak aan het werk.”
Dan mijn andere zus proberen:
“Hoi lief. Hoe is het? Plannen vandaag? Bakkie koffie in de tuin op 1.5 meter afstand?”
“Nee helaas. Druk met werk en de kinderen thuis.”
Weer zo’n lege dag. Dan maar bewegen. Ik vul mijn thermoskan. Smeer twee boterhammetjes. Doe een peer in een Tupperware bakje en haal mijn fiets uit de schuur. Factor op mijn gezicht. Zonnebril op. Alsof er niets aan de hand is. Alsof de wereld op dit moment niet angstig, ziek en doods is.
Via verlaten fietspaden kom ik in de duinen. Vogels in overvloed. Hupsende konijntjes en de ruisende zee. De duinroute van ’s Gravenzande naar Hoek van Holland is altijd al prachtig maar nu, in deze stilte en rust helemaal.
Ik fiets het strand op. Over het voetpad naar de blauwe strandhuisjes. Voorheen vakantiehuisjes die volop verhuurd werden. Nu ligt het er stilletjes bij. Ik parkeer mijn fiets op het lege pad. Ga tegen het vakantiehuisje aanzitten. Geniet van mijn koffie en knapperige boterhammetjes.
Plotseling hoge nood. Stomazakje vol en geen wc te bekennen. Dan maar in de duinen. Ik vis wat zakdoekjes uit mijn tas en loop gehaast om het vakantiehuisje heen.
Ik gil. Keihard!
Voor mij ligt een oude meneer poedelnaakt in het zand!
Hij schrikt van mijn schreeuw en veert overeind.
Ik sta stokstijf stil. Kijk met grote verschrikte ogen naar de naakte oude man. Hij grist een shirt uit zijn tas en houdt het voor zijn piemel.
Er borrelt een angst. Blote mannen in verlaten duinen vind ik eng. Teveel thrillers gelezen over verdwenen en vermoorde meisjes. Ik ren weg. Zonder iets te zeggen. Ik mieter mijn thermosfles in mijn fietstas en spring op de fiets. Als een bezetene ga ik er vandoor.
Vijf minuten later kom ik tot stilstand. Lachend.
Die arme oude man. Zich rot geschrokken. Terwijl hij geen vlieg kwaad deed en alleen maar wat ontspanning zocht in droevige tijden; Poedelnaakt op de zoveelste Corona dag.
Sorry meneer voor mijn gegil. U schrok net zo hard van mij als ik van u. Maar trekt u volgende keer alstublieft een broekje aan?
X Carlijn