Digitale Kus

“Laten we elkaar gewoon allemaal blijven zoenen. Het liefst vol op de mond.” Hij lacht om zijn eigen grap.
“Van een griepje gaan we niet dood!” Vervolgt mijn sportdocent.
Er wordt gelachen in mijn sportgroepje. Ik lach echter niet mee.
“Griepje? Dit is wel wat anders dan een griepje…” Zeg ik zachtjes.
Maar ik word niet gehoord. De sportles gaat al verder. Na afloop krijgt iedereen een high five. Als dank voor onze getoonde inzet. Ik negeer zijn uitgestoken hand. Bedank hem uiteraard vriendelijk en gemeend voor de sportles. Was na het aanraken van de sportapparatuur extra grondig mijn handen met desinfecterende zeep.

Nee ik ben geen Piet Paniek. Weet dat er dagelijks mensen dood gaan aan virussen, bacteriën en lullige ziektes en ongelukken. Maar Corona grijpt om zich heen. In sneltreinvaart. Ironisch want de treinen worden juist leger en leger. Mensen werken vanuit huis. Iedereen is zich bewust van het gevaar dat elk ademend, menselijk wezen met zich meedraagt.
Ook de tandarts, kapper, fysio, sportvelden en het zwembad worden gemeden. Waar gezweet, gehoest, geniest of gespetterd wordt is het opeens eng.

“Als ik nou heel hard in de telefoon nies krijgt oma aan de telefoon dan ook mijn ‘zieke lucht’?” Ik grinnik om mijn kleine nichtje die er ook van alles over hoort maar niets van begrijpt.
Mijn gedachten gaan uit naar alle chronisch zieken, longpatiënten, opa’s en oma’s. Mensen die een grote aanvulling zijn in ons leven. Sowieso omdat we van ze houden maar ook omdat ze onmisbaar zijn als vrijwilligers en mantelzorgers. Ze zijn misschien niet zo gezond als jij en ik maar hun leven is net zoveel waard.

En dan te denken aan mijn vele vriendinnen met stoma.
Allemaal lieve sterke strijdende vrouwen. Vol auto immuunziektes. Lagere weerstand. Overleefde kankers. Verwijderde darmen en zieke organen. Zich dapper overeind houdend in de wereld ondanks hun zwakke gezondheid. Maar wat nu? De wereld wordt ziek dus zij misschien ook. Een panische stilte overvalt hen. “Wat als…Wat als ik ook?”

Mijn hart gaat uit naar alle chronisch zieken, ouderen en zwakkeren maar ook zeker naar alle uitgeputte overvraagde mensen die werken in de zorg. Voor hen. Voor jou. Eigenlijk gewoon voor iedereen: Sterkte in deze onrustige tijd en een digitale kus.
Dus níét op de mond! 😉

X Carlijn

Delen voor al die mensen in de zorg= Top!