Een lange spaghetti sliert hangt aan zijn kin. Hij slurpt hem naar binnen. Schept de volgende hap al op zijn lepel.
“Vind je het zo lekker?” Vraag ik hem.
“Ja! Heel veel!” Zegt hij met volle mond.
“Neem maar hoor. Er is genoeg.”
“Weet je waarom ik het zo lekker vind?” Vraagt hij smekkend. “Er zit zeker weer liefde uit jouw geheime potje in?”
“Inderdaad!” Antwoord ik. “Heb je de smaak van liefde weer herkend?”
Ik glimlach om zijn gezellige kleuter brein. Gniffel stiekem en geef mijn vriend een knipoog. Maar ik voel ook melancholie. Vijfendertig jaar geleden zei mijn vader hetzelfde. Vooral wanneer we iets aten wat ik niet zo lekker vond zei hij:
“Vandaag lust je het denk ik wel. Er zit een beetje extra liefde in.”
“Hoe doe je dat dan, Papa?”
“Dat is geheim. Dat weet alleen ik.”
“Zit dat in een kruidenpotje?”
“Dat verklap ik niet.” Zei hij dan fluisterend, op mysterieuze toon.
“Waar staat dat potje dan?”
“Dat verklap ik ook niet. Proef nou maar. Ik weet zeker dat je deze zuurkool lekker vindt dankzij de liefde.”
Het werkte altijd. Ik at mijn bordje smaakvol en smakkend leeg.
Nooit heeft mijn vader mij verteld waar hij zijn liefdes potje had staan. En nu doe ik hetzelfde. Weliswaar niet bij eigen kindjes maar bij neefjes, nichtjes, buurtkindjes, oppaskindjes en stiefkindjes blijkt het geheime liefdes potje ook te werken.
De volgende middag bakken we samen een cake. Op een krukje aan het aanrecht roert hij enthousiast in het beslag. Veegt zijn neusje af aan zijn mouw en roept dan plots:
“Stop! Er moet nog liefde in!”
“Uiteraard. Huppakee…. Even de keuken uit jij. Jij mag niet weten waar het staat. Dan pak ik het geheime potje.”
Twintig seconde later roep ik hem weer.
“En?” Zijn blauwe guitige oogjes kijken mij vragend aan. “Zit de liefde er nu in?”
“Absoluut!”
Als de cake in de oven staat en ik de vaatwasser in ruim zie ik hem vanuit mijn ooghoek door de keuken struinen. Alle kastjes gaan open. Alle kruidenpotjes worden deskundig bestudeerd. Zelfs de schone pannen en Tupperware bakjes worden gecheckt.
Ik grinnik. Hij zoekt het potje met liefde. Niet wetende dat die liefde niet in een potje zit maar gewon overal in huis zweeft. Want liefde maakt alles lekkerder; zelfs zuurkool.
Carlijn