Weer draai ik mij om. Woelend in bed. Veel te vroeg.
Lastige gevoelens overvallen mij.
‘Heb ik gefaald? Te vroeg opgegeven?’
Het antwoord is nee maar toch drukt er een zwaarte op mijn hart. Oppervlakkige ademhaling. Om het minste of geringste wellen er tranen op in mijn ogen.
Ik heb losgelaten waar ik 17 jaar lang, dag in dag uit mee bezig was: Al mijn functies bij de Stomavereniging opgezegd.
Het ging niet meer. De koek was op, de rek er uit en mijn veerkracht weg. Te veel gekwetst, bestuurlijke veranderingen, nieuwe richtlijnen en besluiten. Hoe graag ik ook wilde voor alle (toekomstige) stomadragers, ik kon mij niet meer herpakken.
Afgelopen zomer droeg ik het stokje van StomaJONG al over. Nu volgt de rest en stop ik ook met de overige taken.
Niet langer ‘het gezicht van’.
Wat doet het pijn. Nu besef ik nóg meer hoe de Stomavereniging in mijn leven verweven was. Bezoeken aan jongeren, 24/7 leden ondersteunen via chat gesprekken, redactiewerk voor het magazine, onderdeel van werkgroepen en projecten.
Een grote diepe leegte snijdt in mijn borst.
Ik pak mijn telefoon. Zoek vacatures die aansluiten bij mijn vooropleiding en werkervaring.
Mijn vriend verklaart mij voor gek.
“Doe normaal. Ga eerst dit verwerken. Neem een tijdje rust. Het is nogal wat, wat er is gebeurd!”
Hij heeft gelijk. Maar wat is het eng. Het maakt mij bloednerveus. De angst om te herbeleven waar ik 18 jaar geleden stond is sterk aanwezig. Ik zat ziek thuis. Telde niet meer mee met de samenleving. Muren kwamen dreigend op mij af. Eenzaamheid ondanks zoveel lieve mensen om mij heen. De Stomavereniging bracht toen zoveel licht.
De leegte en eenzaamheid van toen wil ik nooit meer voelen. Dat zal ook nooit meer gebeuren weet ik. Daar ben ik tenslotte al geweest.
Ik zal mijn veerkracht weer vinden. Ik blijf schrijven en nieuwe uitdagingen aangaan. En dan, op een dag komt er vast weer iets op mijn pad waar ik al mijn kennis en ervaring kan gaan inzetten.
Maar eerst ontladen, verwerken en mijzelf herpakken.
X Carlijn
11 reacties
Vinn de Jong
Beste en lieve Carlijn,
Wij hebben elkaar kort geleden nog gezien en gesproken in Apeldoorn en wat was het toch wel weer gezellig. Betreur wel je keuze, maar kan mij vanuit jouw situatie ook wel weer inzien waarom. Wil je bedanken voor 11 hele mooie jaren, 11 fijne, gezellige en hardwerkende avonden/dagen (van o.a. de Landelijke Stomadagen, StomaJong en bij de Stomavereniging in het algemeen).
En dan, een ieder beklimt die berg, wetende dat je na bergafwaarts ook weer bergopwaarts gaat. Wat voor jouw betekend, dat het ook jouw gaat lukken. Is het niet vandaag, dan wel morgen! Heb het ook meegemaakt, weet dus dat wij het kunnen. Maar jij gaat zeker wel weer iets moois vinden. Want een mooi mens als jij, verdient dat!
Hou je taai en het gaat je goed.
Knuffel Vinn
Astrid Vijftigschild
Het is nu allemaal zo ‘vers’ en emotioneel voor je. Neem even lekker de tijd voor jezelf, Carlijntijd, dat heb je verdiend. Er komt wel weer wat goeds op je pad, je bent zo’n mooi mens. Samen met Thierry en je lieve familie moet dat lukken. Liefs Astrid V.
Gerrit Ekkelboom
Jammer dat ik je niet meer tijdens allerlei bijeenkomsten rond zie rennen. Adem maar diep door want er zijn zaken die wij niet altijd in de hand hebben. Het gebeurt zoals het gebeurt en in Twente zeggen we dan: ik zeg maar zo, ik zeg maar niks. Doe rustig aan en veel succes en gezondheid in de toekomst.
Irene van Dam
lieve Carlijn, ook deze berg neem je, en achteraf blijkt; met gemak!
maar je mag en moet best af en toe een stap terug nemen…………
dat ballonnetje de kans geven oom helemaal leeg te lopen en te ontspannen.
en dan zul je zien, dat er een nieuwe weg voor je opent, om ook voor anderen
een lichtend voorbeeld in hun duistere toekomst te worden
En als het niet meer lukt, dan vind jr wel een andere poort om doorheen te gaan.
Heel veel sterkte op je nieuwe pad, naar je nieuwe geluk
Door Brochard
Sterkte Carlijn, hier hak je ook weer doorheen!
I now it, I was there
Evelien
Zo herkenbaar de reden waarom je stopt bij de stomavereniging. Ook ik heb op dat punt gestaan en moest voor mezelf dezelfde keuze als jij nu maken … Het gaat je lukken om een andere invulling te vinden. Voor elke deur die dicht gaat, gaan er meerde open. Maar eerst dit alles een plekje geven . Heel veel kracht en sterkte. Ik zend je positieve energie. enne indien nodig, je weet me te vinden.
Anne Houttuin
Lieve Carlijn, dat is even schrikken, vooral omdat het klinkt als geen leuke afscheid van de Stomavereniging. Dat heb je zeker niet verdiend. Je hebt zoveel gedaan voor de Stomavereniging en in het bijzonder voor de jongeren. Neem de tijd om alles te verwerken. Er komt vast en zeker weer wat moois op je pad. Heel veel succes ermee.
Wilma
Eerst bijkomen van al je goede werk. Daarna komt er vanzelf wel iets waar je weer blij van wordt.
Je kan altijd nog een boek schrijven met je mooie verhalen. Veel suc6 en plezier met alles wat je gaat doen.
Joke Hagen
Carlijn hier schrik ik van. Je hebt zoveel voor de Stomavereniging betekend. Hartelijk bedankt hiervoor.
Ik ben er zeker van dat je in de toekomst zeker weer een goede invulling zal vinden. Maar nu eerst maar eens uitrusten.
Het komt goed. Succes in de toekomst.
Hannie
Lieve Carlijn,
We hebben al met elkaar gechat, en nu lees ik je blog. En weer wordt ik van binnen boos…..dit afscheid bij Ónze Club gun ik jou niet! Maar laat het los…..rust uit, zoals Joke schrijft. Jij hebt zoveel talenten, die helpen jou om weer er bovenop te komen, nieuwe wegen in te slaan en succes te boeken! Je bent een bijzonder mens! Te kostbaar om achter de geraniums te verpieteren! Hou je haaks xx
Frederieke
Dat komt lieverd, want je kan zoveel en bent zó onnoemelijk belangrijk!!!!!