“Goedemorgen. U spreekt met de Hoofd Hals Tumoren patiëntenvereniging. Wat kan ik voor u doen?”
“Hallo. Met Carlijn Willemstijn. Ik heb een beetje een gekke vraag.”
Ze valt mij in de rede. “Nou mevrouw. Geen vraag is hier gek hoor. Vertel, wat wilt u weten?”
Ik steek van wal.
“Mijn vader heeft zeven jaar geleden tongkanker en mondbodemkanker gehad. Dat was een helse tijd. Daar heb ik een boekje over geschreven, getiteld: Papa gaat over de tong. Vervolgens lag het jaren in de kast omdat het enorm confronterend was inclusief foto’s van de operatie en bestralingsperiode. Maar nu we jaren verder zijn zouden mijn vader en ik toch graag iets met dat boekje willen doen. Het is heel open en puur geschreven. Vandaar dat ik jullie bel…”
“Allereerst, leeft uw vader nog?”
“Ja zeker! En daarom bel ik ook. Toen mijn vader zo ziek was las ik alleen maar verhalen van mensen die dood gingen aan deze erge vorm van kanker. Mijn vader is het bewijs dat dat niet zo hoeft te zijn. Mijn boekje kan mensen die hetzelfde overkomt weer hoop geven, juist nu blijkt dat hij na zeven jaar nog steeds kankervrij is.”
“Wat fijn dat uw vader zijn ervaringen met andere lotgenootjes wilt delen. Zou u ons het boekje kunnen toesturen zodat wij het eens kunnen lezen? Wie weet kunnen wij het publiceren.”
“Tja. Dat is eigenlijk het probleem. Ik heb maar één exemplaar. En geen digitale versie want mijn computer van toen is gecrasht.”
Ze valt stil.
“Maar nu ik hoor dat u er interesse in heeft weet ik voldoende. Wat zou u er van vinden als ik het boekje ga herschrijven? Inclusief aanvullingen over hoe het mijn vader en zijn tong de afgelopen zeven jaar zijn vergaan? Dan stuur ik het u daarna toe en kunnen we kijken wat we er mee kunnen doen.”
Zo belandde ik hier. Al dagen achter mijn computertje. Steeds weer met de tranen over mijn wangen. Ik herbeleef iedere bestraling en tegenslag van zeven jaar geleden opnieuw. Hoop en wanhoop wisselden elkaar continu af. Maar Godzijdank herschrijf ik het met de kennis van nu. Want papa is er nog.
Binnenkort is het af: Mijn eerste boekje.
Geen fraai onderwerp maar wél een fraai moment want hopelijk geeft het overlevingsverhaal van mijn vader andere mensen weer hoop!
X Carlijn
Foto: Astrid Grootscholten Fotografie
3 reacties
Petra Rijpma
Ik zou het heel graag willen lezen. Heb zelf 2 maanden geleden de commando operatie ondergaan en ben al twee jaar aan het vechten tegen dezelfde ziekte als jouw vader.
Anne
Wat fijn om te horen dat het zo goed gaat met je vader en ook heel mooi dat je zijn verhaal opgeschreven hebt. Ik weet nog heel goed hoe zwaar het toen voor jullie was en hoe onze ervaringen jullie toen geholpen hebben. Jan is er gelukkig ook nog na 10 jaar !
moois van mie
Wat fijn dat je het kan schrijven in de wetenschap dat het allemaal goed kwam! En volgens mij zullen mensen in dezelfde situate daar veel aan hebben!